I seriously hate mondays!

De dag dat je denkt dat alles echt gaat beginnen......... nou niet dus...

We kunnen deze ochtend rustig wakker worden en op ons gemak ontbijten want we hoeven pas om 11 uur in de matibabu kliniek te zijn voor onze meeting met de directeur.

Natuurlijk weer bizar vroeg wakker maar goed blijf nog wel even liggen. En na 2 uur heen weer woelen op mn matrasje dat niet zoveel voorstelt en ik dus eigenlijk gewoon op de harde houten bodemplaat lig, stap ik maar eens onder de douche. Serieus gaat het zo'n dag worden?! Ik sta net goed en wel onder de douche valt de stroom uit en geen stroom is geen warm water. Dus met opgewassen haartjes er maar weer onder vandaan en klaar maken voor deze maandag.......

In de ontbijttent aangekomen ziet het er wel heel stil en verlaten uit, ontbijt wat toch tot 9 uur?? Er staat een soort buffet warmhouder met daarin wat roerei, een worstje en bonen, maar alles is  nog onaangeroerd en we vragen ons af of we het gewoon mogen pakken. Dan komt de meneer van de bediening aanlopen en geeft ons een vriendelijke goeie morgen en haalt alle deksels ervan af. 

Na het ontbijt nog even naar de kamer even wat spulletjes bij elkaar pakken voor het geval we iets nodig hebben. Pen, papier , handalcohol en wat toetenvegers en dan zijn we klaar om naar de kliniek te lopen. Het is nog geen 10 minuten lopen als we de kliniek aan onze rechterhand zien. Het is een iets groter betonblok dan de andere winkeltjes maar het ziet er van de buitenkant niet heel bijzonder uit.

We hebben met Ronald om 11 uur afgesproken dus wachten we nog even netjes tot het zo laat is, want zoals voor ons normaal is zijn wij op tijd voor onze afspraak en kunnen we een kwartier genieten van de zon die heerlijk schijnt. In de tussentijd nog een zeer verhelderend gesprek over het geloof met een Keniaanse meneer die maar blijft praten tegen Laura. Wat ben ik blij dat ik mijn zonnebril op heb dan kan ik gerust de andere kan op kijken. Inmiddels is het 11 uur maar nog geen teken van Ronald,maar aangezien we met de directeur hebben afgesproken en echt driedubbel gecontroleerd hebben dat 11 uur hem uitkwam besluiten we om toch maar naar binnen te gaan.

Het is een doolhof van allemaal verschillende deurtjes met allemaal a4-tjes die vertellen wat er zich achter de deur bevindt, eyescan, x-ray, pharmacy, etc. We moeten een trapje op en komen in een soort van wachtkamer waar een vriendelijke mevrouw achter de balie ons welkom heet. We vertellen netjes wie we zijn en dat we een afspraak hebben met de heer Ogola. Tja dat is raar want die is niet hier...... goh.... verrassend je maakt een afspraak maar je bent er niet, is geloof ik gewoon de standaard hier in Kenia. Er wordt een dokter bijgehaald, nee hij is er echt niet misschien over een kwartier ofzo. Als we naar de uitgang lopen komen we langs de röntgenafdeling en ik kan het toch niet laten om even heel nieuwsgierig mijn hoofd om de hoek te steken. De meneer die de kamer bemand is heel trots op zijn apparatuur en terecht want wat ik zie had ik echt niet verwacht! Het is een volledig digitiaal systeem met een mooie bucky tafel en wandstatief. Helaas wordt er niet zo heel veel gebruik van gemaakt, er komen gemiddeld 4 tot 5 patiënten per dag :O Dat is nog eens lange dagen wachten tot er eindelijk een patiënt komt......

Nog steeds geen teken van de directeur, oké heel fijn dan gaan we maar even doorlopen naar de ATM maar eens kijken of we wat geld kunnen krijgen want dat hebben we ook nog steeds niet en dat is toch niet heel handig als we ergens nog een keer wat willen eten!;) Er staat een rij dus dat moet een goed teken zijn :D We wachten geduldig onze beurt af en dan gaan we het mini hokje in. Pas erin, hoeveel geld zullen we eens halen? 100000 kes?! Helaas de automaat heeft niet genoeg, oke nou dat kan ook wel want dat is omgerekend 850 euro en dat is voor de mensen hier een heel fortuin. Oke dan doen we 50000 kes, uhhh nog steeds niet... oke nou dan 25000 kes?! nog niet.... uh oke..... dan 10000 kes..... ook niet! :O Raar zou het dan aan mn pas liggen dan maar de creditcard proberen, 5000 kes?! please ajb geef ons wat geld!!! Maar nee hoor ook dit heeft de automaat niet op voorraad. De rij  voor de deur wordt een beetje ongeduldig en ineens steekt er een hoofd de hoek om: oh sorry didn't know you were in..... nee we zijn zomaar verdwijnseld. Het zweet loopt inmiddels in straaltjes van mn rug in deze prive sauna en krijg het toch wel benauwd van het feit dat het niet lukt om geld te halen.

Laatste poging gewone pas er maar weer in en dan gaan we voor wel 2000 kes omgerekend zo'n 18 euro..... terwijl we al 4000kes geleend hebben van Paul en ook de taxi nog moeten betalen, maar goed beter iets als niets zal maar zeggen. En ja hoor we krijgen 2000 kes ( helaas betalen we hier wel gewoon 4 euro kosten over heel fijn....) Maar we hebben weer een klein beetje cash kunnen we iig straks wat voor de lunch halen.

We lopen op ons gemak terug naar de kliniek, waar Ronald samen met een collega inmiddels is gearriveerd. Meneer de directeur is er nog steeds niet, maar zijn collega dhr. Mitoko is er om ons te ontvangen en een rondleiding te geven door de kliniek. Het is allemaal wat klein en op elkaar gepropt, maar het is allemaal vrij nieuw en modern. De tandarts kamer heeft een moderne stoel met mooie apparatuur hij heeft zelfs een intra-orale 3d scanner aan de stoel! Hij laat ons vol trots alle materialen en instrumenten zien. Het ziet er allemaal tip top uit, netjes en verzorgd en staat super hygiënisch bij een groot open raam.

Inmiddels hebben we iedereen een hand gegeven en alle kleine hokjes en kamers gezien maar de directeur laat nog steeds op zich wachten. We nemen met zijn allen plaats in de optiek ruimte en wachten tot de directeur besluit om zijn neus eens te laten zien. Het is inmiddels 1215 dus mag wel eens tijd worden als je om 11 uur hebt afgesproken. Om half 1 komt ie dan eindelijk aanlopen, whahoe!!! ja en nu beginnen! 

Na een kort voorstel rondje wordt er gevraagd wat nu precies onze bedoeling is????? Oké meent ie dat nu echt serieus?!?!? WTF we zijn al maanden bezig hebben intensief contact gehad over de mail en dan vraag je dit?!?! Laura en ik proberen ons best te doen om het rustig en duidelijk uit te leggen en ja heel eerlijk de hulp van de kliniek is beperkt we willen graag een paar dagen meelopen en wat instrumenten reinigen, maar verder kunnen we het helemaal zelf. Dan gaat ie ineens moeilijk lopen doen, er moet niet alleen een akkoord zijn van de scholen en ouders maar ook iets van de overheid en hij begint over publiceren en weet ik het allemaal.  Hallo, volgens mij schiet je nu het doel waar we hier voor zijn volledig voorbij!!  Begin me een klein beetje op te winden want hij doet echt super denigrerend tegen Ronald en zijn collega en tegen ons, dus probeer hem met iets meer power en geluid duidelijk te maken wat we nu echt willen en de bedoeling is.

Dan maakt deze meneer de meest briljante opmerking : "Dear marina you have to relax!" Echt serieus meent ie dit nu??!?!? we zijn maanden bezig alles is voorbereid en nu kom je ineens met allemaal dingen die jullie allang hadden kunnen regelen en zeg je even tussen neus en lippen dat die goedkeuring tot ongeveer 2 maanden in beslag kan nemen! En ja we willen die vragenlijsten nog wel even bekijken of dat het wel in orde is?! WHAT?!??! die heb ik je echt al een miljoen keer gestuurd en nooit enige feedback of commentaar en dan nu als ze goedgekeurd zijn op ACTA ga je er ineens over mierenneuken?!?!

Dus nee ik blijf niet relaxed want hier hangt mijn hele fucking stage vanaf en die ga jij niet verpesten met je geneuzel en je Afrikaanse mentaliteit! Deze stage kost mij een heleboel tijd, geld en energie dus ik zet een gemaakte glimlach op en lach lief en zeg nee en amen en knik lief mee, maar van binnen kook ik van woede!

We moeten maar gewoon rustig afwachten morgen heeft dhr. Mitokp een afspraak met de commissie voor de goedkeuring en dan kijken we verder. We vragen nog een keer of er echt niet is wat we kunnen doen om ervoor te zorgen dat de goedkeuring goed en soepel loopt. Maar nee alles is in orde.

Na dit niet zo soepel overleg, wagen we nog een poging bij de ATM en eindelijk kunnen we pinnen!! En we halen meteen wat groente en fruit op de markt en lopen weer terug naar het hotel. Het is en blijft toch wel heel raar dat ze je zo enorm aanstaren als we langs een soort dagopvang lopen zingen de kindjes in koor : mzungu, mzungu, mzungu ( blanke, blanke, blanke) hoe bizar is dat?!?!

Vervolgens hebben we een wat turbulente middag omdat Laura er net is achter gekomen dat ze zich niet heeft aangemeld voor het komende studiejaar, wat dus een hoop stress en ellende met zich meebrengt. Dat kan er ook nog wel bij..... :(

Dan begint het buiten weer ineens keihard te regenen en besluiten we om maar een serie te gaan kijken om te ontspannen en een beetje afleiding te hebben.  New girl is daar uitermate geschikt voor en voordat ik het weet hebben we het hele laatste seizoen in 1x afgekeken! ( het waren maar 8 afleveringen hoor 0:) )

Tijd om maar weer eens wat te gaan eten, want voordat het op tafel staat duurt dat wel weer even. Paul en Ronald zouden er rond een uur of 5 zijn maar als wij om 6 uur naar beneden gaan is er nog geen spoor van ze te bekennen. Het is vandaag een stuk rustiger in de tent, er is geen live voetbal en het regent behoorlijk. Paul en Ronald komen even later aan en gelukkig vond Ronald het gesprek van vanmiddag ook niet heel prettig. Hij vond het ook onzin dat er ineens toestemming gevraagd moest worden, aangezien de scholen en de stichting al akkoord hebben gegeven en als de kinderen en ouders de lijst niet willen invullen dan kunnen ze gewoon weigeren zonder enig probleem!. Dit is toch wel even fijn om te horen en is na een dag als vandaag wel even heel fijn. Na een potje Yathzee gespeeld te hebben, wat ik uiteraard gewonnen heb ;) , komt eindelijk ons eten en nemen Paul en Ronald afscheid.

We zien hun woensdag weer vanaf dan gaan we ons voorstellen op de scholen, waar we ons onderzoek gaan uitvoeren en de poetslessen gaan verzorgen. Morgen een dagje niets, omdat we in afwachting zijn van dhr. Mitoko en Laura moet het één en ander zien te regelen voor UVA/ACTA.

Nog even bellen en videobellen met het thuisfront en dan zit ook deze dag er weer op..... Laten we maar rustig gaan slapen dan zien we woensdag wel weer verder en als we geen toestemming krijgen of het enorm lang gaan duren dan starten we gewoon zonder, lekker illegaal.

xxsies makje