Relax and wait

Ik leer snel dus ipv nog een paar uur te woelen in het meest oncomfortabele bed ever stap ik om 615 ( dat is 515 Nederlandse tijd) met mn kop onder de warme douche. In een poging om een beetje wakker te worden en mijn verkrampte spiertjes op te warmen na een nachtje brak slapen, niet gedacht dit ooit te zeggen maar ik mis mijn blauwe bank!!😅

Besteed te tijd nuttig en ga wat ACTA dingen regelen, want het studiejaar is officiëel begonnen in Nederland dus ook hier gewoon aan de slag.

Het is vandaag wat drukker in de ontbijtzaal er is een conferentie in het andere gebouw bezig en zodoende zijn er wat andere hotelgasten. Beetje jammer dat de mensen hier echt niet weten dat er goeie deodorant bestaan......echt zeer smakelijk die penetrante zweetluchtjes bij je gekookt eitje.

Vandaag staat er verder niet heel veel op het programma hebben deze dag gereserveerd zodat Laura hopelijk haar dingen kan regelen om alsnog ingeschreven te worden per 1 oktober. 

Na een productief ochtend is t tijd om even van zon te gaan genieten en lopen we met onze handdoekjes, boekjes en ananas naar het gras. Helaas is er geen zwembad bij ons hotel maar het grasveld voldoet prima als zonneweide.

Onze lunch bestaat vandaag uit een heerlijke zoet zure ananas die Laura op zeer professionele wijze weet te snijden. Dennis de ober komt gezellig langs voor een praatje dus van dat boekje lezen komt vrij weinig terrecht.  Als om 15 uur de lucht links van ons weer helemaal donker begint te worden, is het misschien verstandiger om maar weer eens terug naar binnen te gaan. We moeten nog even wachten op onze maiskolfen die heel lief voor ons worden klaar gemaakt, want de mevrouw van de markt zei wel dat ze meteen gegeten konden worden maar die dingen waren nog kneiter hard.

Met onze maiskolfen nemen we plaatse op balkon. Ze zien er niet heel erg lekker uit.... een beetje licht geel, maar eten is eten dus we zetten onze tanden er maar eens in. Hmmmm,🤨 weet niet precies wat ik hiervan moet vinden het is een beetje gumachtig met zeer weinig smaak. Misschien is was dit toch niet zo'n heel goed idee, maar dan weten we dat voor de volgende keer. Gelukkig hebben we nog wat bruin brood liggen en pindakaas en nutella.

Dan breekt het noodweer los en we hebben hier tot nu toe iedere middag wel een paar buitjes gehad, maar deze bui is van een iets andere categorie! Ons balkon verandert langzaam in ons privezwembad en ons uitzicht over de heuvels is volledig verdwenen zo hard regent het. Het stroomnetwerk is hier niet helemaal op berekend dus de stroom valt continu uit, dus ook onze tv en Wi-Fi. Gelukkig is de laptop volledig opgeladen dus maken we er maar het beste van en nestelen ons op onze bedjes voor een paar afleveringen van criminal minds. Laura bekijkt de afleveringen vanaf de binnenkant van haar oogjes en ik baal want het is de seizoenscliffhanger het vervolg is pas eind september.... 

Ik heb al bijna een week geen Friends gekeken, dus is tijd om een aflevering op te zetten en een beetje op de laptop te werken, Wi-Fi springt er steeds aan en uit dus het is steeds maar afwachten of een site wil openen of niet maar we hebben de tijd.

Heel raar gevoel als je de appjes krijgt van je teamgenootjes dat ze onderweg zijn naar de eerste training en jij op een bedje in Kenia zit. Wat heb ik een zin om lekker te trainen en training te geven, maar helaas moet ik wachten tot januari voordat dat weer een keertje kan! Zo raar om zolang geen volleybal aan te raken!!😑

Het blijft hier de hele avond regenen en Paul en Ronald zijn zo verstandig om niet deze kant op te komen.  Het avondeten laat weer enige tijd op zich wachten dus een potje yathzee en uno om de tijd de doden.

Woensdag 5 september 

Vandaag hebben we een afspraak met dhr. Mitoko die gisteren een gesprek heeft gehad met de commissie over een approval krijgen. Hij zou tussen 830 en 1000 beschikbaar zijn voor ons dus na het ontbijt, waar helaas nog maar 1 pannenkoek over was 😱 gelukkig zijn ze zo lief om nog wel even wat scrambeld eggs en brood voor ons te maken, begeven wij ons op ons aller langzaamste naar de kliniek. Als we daar om iets over 9en zijn kun je het al raden...... geen dhr. Mitoko 🤨 Er wordt even gebeld en hij is onderweg, ik zet in op anderhalf uur te laat 😉, en we nemen plaats in de behandelkamer waar we met Keneth in gesprek raken. Hij is de enige tandarts hier en zit hier serieus dus 5 dagen in de week te wachten tot er een keer een patiënt komt. 😱 Echt zo bizar en hij wil het heel graag anders maar dat mag niet van hogeraf! Bizar toch?!?!Heb je zolang gestudeerd want hier duurt de studie nog langer als bij ons en dan zit je serieus hele dagen niets te doen......

Na 2 uur kletsen, ja jullie lezen het goed, we zijn 2 uur verder en nog geen dhr. Mitoko......🤬😭 valt er ook nog weinig met Keneth te bespreken en valt er een soort gelaten stilte. Laura leest inmiddels een boekje en ik ben maar aan mn mail en blog begonnen, navraag doet ons leren dat hij echt onderweg is...... ik denk dat dhr. Mitoko het record haalt vandaag want hij is ruim 2 en een half uur te laat en daarbij opgemerkt dat wij al met opzet een uurtje later er naartoe gingen.

Dan brengt hij de mededeling dat ons proposal niet voldoende was en dat het echt uitgebreider moet ook met betrekking tot de kinderen en de ouders anders krijgen we de approval niet en kunnen we niet starten. Wat ons via de mail niet gelukt is, wat ons maandag niet gelukt is lukt ons nu gelukkig wel!! We kunnen hem duidelijk maken dat wij NIET willen publiceren en dat onze level of Masters anders is dan hier en dat wij gewoon een scriptie willen schrijven. Ah zo..... ja pino ah zo.... dat hebben prof. Brand en ik al 1000x uitgelegd en beschreven maar jullie willen of kunnen niet goed luisteren en/of lezen, maar het kwartje valt eindelijk bij deze meneer! Nou dan is het geregeld we noemen het geen research, maar assessment en dan mogen jullie nu starten zonder approval😱🙌🎉🎉 Whahoe oké 2 en een half uur wachten is niet leuk, maar dit maakt het wel een klein beetje goed!

We gaan terug naar ons hotel voor een kleine lunch en wachten tot Ronald ons komt ophalen voor een bezoek aan dr nsyanda community high school, de school waar hij ook les opgeeft.

Om iets over 2en, we hadden 2 uur afgesproken komt er een krakkemikkige Honda aanrijden met Ronald achter het stuur. Niet alle duren gaan meer open, handeltjes zijn hier en daar afgebroken en hier en daar wat deukjes maar hij rijdt dus prima! Het is de auto van de principal die hij heeft mogen lenen om ons op te halen.

Als we de hoofdweg verlaten gaan we via zandweggetjes naar de school toe, er zitten enorme gaten in de weg en hobbels en het is een wonder dat deze Honda het trekt want een jeep zou hier niet misplaatst zijn. 

Bij de school aangekomen is het net of we ons in een oase bevinden!! Wat een mooi terrein 😍  ja de gebouwen zijn misschien niet perfect onderhouden maar het is zo mooi en rustgevend!. Er zijn enorme sportvelden, volleybal en voetbalveld. Ze hebben een mooie watertap waar ze schoon gefilterd water uit kunnen halen. Het kost nog flink wat energie en kracht en vooral snelheid om de pomp aan de gang te krijgen. Ik krijg er slechts een paar druppels uit, terwijl Ronald een paar flinke slingers geeft en er serieus een stroom van water uitkomt.

De gebouwen zijn allemaal wat primitief maar alles basics zijn er. Het is vanuit de overheid gefinancierd alleen zoals alles in Kenia neemt ook dat heel veel tijd in beslag en dus als er iets moet gedaan worden of gebeuren dan kan dat zomaar een paar jaar duren ipv de paar weken of dagen dat wij nodig zouden hebben.

Op het terrein van de school bevinden zich een aantal dieren, kippen koeien en geiten die allemaal een bijdrage leveren in de zelfvoorziening van de school. De melk en eieren en alles wat er verder gebruikt kan worden wordt verkocht op lokale markten om extra geld te winnen.

We nemen plaats in het kantoor van dr directeur die ons officiëel welkom gaat heten en een klein praatje met ons wil maken. Hij staat alleen voor de klas dus we moeten even geduld hebben. Daar bestaat deze hele dag bijna uit dus we zitten relaxed achterover kletsen wat met Ronald, het noodweer breekt weer los en we wachten nog wat meer.

De directeur komt uiteindelijk langs het is een kort gesprekje maar goed en vriendelijk en hij hoopt ons vaak te zien. Ze stellen het computerlokaal beschikbaar voor ons om onze spullen neer te zetten en als we iets nodig hebben dan moeten we het gewoon laten weten. Super vriendelijk, lief en behulpzaam dit is waarom ik zoveel zin had in dit project! Het idee echt iets te kunnen gaan doen op de scholen.

We spreken af dat we volgende week terug komen en dat we dan beginnen met eerst een uitleg aan de docenten en waarom we daar precies zijn en een poetsles aan hun! Zodat de kinderen zien dat ook de docenten mee doen 😊

Dan mag Ronald de auto van de directeur nog een keertje lenen om ons terug te brengen naar het hotel, waar ik heel dankbaar voor ben want ik heb mn nieuwe teenslippertjes aangedaan en na de regen van de net denk ik niet dat ik ver kom in die blubberbende🤣

Damn wat ben ik gesloopt van deze dag niets doen...... echt bizar hoe je zo moe en loom kan worden van een hele dag wachten en niets doen! Zo maar een hapje eten en deze dag laten voor wat het is.

Als we op ons eten zitten te wachten komen de Duitsers aanlopen en vragen of ze er bij mogen zitten. Tuurlijk, kom erbij! Inmiddels is hun grote gekrompen tot nog maar 2 personen nummer 3 hebben ze gisteren op het vliegtuig naar huis gezet. Ze zijn hier voor een waterfiltering programma en zijn eigenlijk business studenten maar de technici hadden geen tijd om hier heen te komen om het op te stellen dus doen zij het. Erg leuk om van hun kant te horen dat zij ook tegen dezelfde soort problemen aanlopen. 

We gaan van het weekend mee om te kijken naar hun project en doen over een maand een klein testje voor hun uitvoeren omdat communiceren met de locals er lastig blijkt te zijn en ze ons wel vertrouwen 😏

Volgende week vertrekken zij en gaan ze nog op safari in Nairobi, één van de parken die hoog op mijn wenslijstje staan dus heel misschien dat we hun dan gezellig vergezellen en de big 5 gaan spotten!

Na een paar uur gezellig kletsen een flitsend potje uno is het tijd om het een avond te noemen en naar bed te gaan. Eens kijken of de briljante oplossing van een matrasje onder mijn matras een klein beetje wil helpen om mijn bed iets minder oncomfortabel te maken....

Xxsies marina