Time to pack up again....... traveling day

23 november 2018 - Accra, Ghana

Vrijdag & zaterdag

Zo ik geloof dat alles erin zit, beetje te zwaar maar goed de volgende keer is de helft van mn spullen eruit want neem bijna geen kleren mee mee terug🙄 even weten en hij is weer ruim 26 kg schoon aan de haak oepsie..... ach ja het moet maar ik kan echt niet nog meer spullen dumpen in dr koffer van paps en mams 

Na het ontbijt nog een keertje de kamer doorlopen of we alles echt bij ons hebben en wat foto's maken voor het plakboek en dan is het tijd om te gaan. Hamid heeft net geappt of het een probleem is als hij een half uurtje later is, tja hebben weinig keus is goed hoor. Dus tot die tijd nog even te hangen in de hangmat, ik denk dat ik er toch zo 1tje op balkon ga hangen want het ligt echt super chill. Het is vandaag weer super mooi weer, tuurlijk gisteren had ik zo'n nodig en vandaag is ie.... nog even snel shirt uit en de laatste zanzibarse zonnestralen opvangen.  Om half 11 staat onze taxi netjes voor ons klaar, het is deze keer gelukkig een grotere taxi dus al onze zooi past er met gemak in. Hamid is vandaag onze chauffeur en daar gaan we dan op weg maar stone town, ik dump nog even mn spullen bij paps en mams in het hostel want ik vlieg vanavond pas om 23 uur..... dus heb nog een hele dag. Hamid weet precies waar zlife hostel is en brengt ons netjes tot aan de deur en helpt meeslepen van alle bagage.  

Zo snel inchecken en spullen dumpen en dan lekker door stown town slenteren. Ik denk slim te zijn en even snel mijn zanzibarse sim kaart in die van mam dr telefoon te gooien zodat zij de bundel lekker kan opmaken. Tja dat klinkt heel simpel maar dat is het niet en als ik hem probeer terug te doen in mijn telefoon doet ie het ook daar niet meer in.... heel fijn. We gaan dus maar even op zoek naar een telefoonmannetje onder een parasol. 

Als we naar buiten gaan blijkt het weer zwaar bewolkt te zijn en het lijkt alsof het elke moment weer lekker kan gaan regenen.  Het hostel van paps en mams ligt echt in het straatje achter het huis van Freddy Mercury en we staan zo in de kleine winkelstraatjes. Normaal zie je om de 5 meter een telefoonmannetje en nu we er 1 nodig hebben is er geen 1 te zien..... We lopen wat verder als er in eens een escorte van dure auto's langs komt het is de vice premier die arriveert op zn verblijf en daar zijn een handjevol militairen voor nodig en een heleboel auto's. 

Dan zien we denk we een winkel van zantel, maar als ik op mn telefoon kijk heb ik ineens wel weer bereik. Dan bedenk ik dat het hotel wel in een soort van bunker zit dus dat het ook gewoon kan zijn dat we daar geen bereik hadden, dus even proberen en ja hoor ook in mams dr mobiel verbinding mooi scheelt weer naar binnen gaan.

Op zoek naar een plekje om te lunchen want mn buikje begint wel een beetje te knorrelen. We belanden bij een stonetown bar waar het lekker druk en rumoerig is en het eten zalig. Ik heb een Quesadilla heerlijk gevuld met kip, maar en avocado en wat heerlijke pittige pepers! Hoe lekker het eten ook is we hebben een klein beetje stress want mams ontvangt ineens een berichtje dat ze dr datalimiet heeft verbruikt😯 oepsie.....lichtelijk stress..... hij staat nog wel maar een paar minuten aan maar toch!?! Na de lunch even terug voor de Wi-Fi even op de site kijken, schade 50 euro.....😣 shit..... dan toch maar even naar de winkel om het te fixen dus we lopen dezelfde weg weer terug. Er zit een bewaker voor de deur die ons vriendelijk begroet, door naar de deur komt er iemand naar me toe die vraagt wat ik kom doen maar ik heb de vrouwelijke beveiligster over het hoofd gezien en die komt ineens aansprinten naar paps en mams..... relax, we komen de boel niet overvallen willen alleen even wat hulp. De man in het hokje wil me net helpen als er een andere dame achter een tafeltje vrij is en dus word ik vriendelijk verzocht daar plaats te nemen, ja hoor best geen probleem. Leg de situatie uit, ze pakt de telefoon klinkt en tikt een paar honderd keer en voilade telefoon van mams werkt net zanzibarse sim kaart 🎉

Zo en nu is het tijd om op zoek te gaan naar souvenirs, van de week al het voorbereidende werk gedaan dus ik weet wat ik wil hebben 😏 eerst de grote winkel maar weer in en daarna door de straatjes struinen. Mijn handtas heeft het vanaf het begin al een beetje begeven, mag ook wel dat ding is op zn minst 12 jaar oud🤣 en hij is een beetje aan de kleine kant om nog wat extra bagage mee te slepen dus een iets groter model is wel handig. Ze hebben hier super leuke tassen van stof met patchwork, lekker veel kleurtjes echt Marina style😊 En dan waar gaan we beginnen..... welke winkel gaat het worden..... er zijn er een miljoen die hetzelfde verkopen dus het wordt een beetje iene miene mutte welke het gaat worden. Helaas kies ik natuurlijk de winkel uit in een straat waar ze bezig zijn met de riolering de geur is zalig mij niet heus.....ik kies ook echt altijd verkeerd, ben ik zo goed in! Maar hij heeft wel hele leuke tassen hangen dat maakt het een beetje goed en dus na een soort van poging tot afdingen heb ik een leuke schoudertas en een paar oorbellen. 

We lopen richting het huis of wonders om daar op het plein de forodhani food market te aanschouwen, we hebben gehoord dat dit een hele happening moet zijn en dat er echt een hoop lekkers te krijgen is. We zijn wat aan de vroege kant dus we gaan nog even lekker op een bankje zitten en genieten van de omgeving en mensjes kijken, wat altijd leuk is. Natuurlijk kunnen we niet gewoon rustig zitten want er komt een kok op ons afgelopen dat we echt bij zijn stand langs moeten komen, want hij heeft de beste en verse vis van allemaal. We blijven nog even zitten chef, maar als we een rondje lopen komen we wel even bij je langs. Er lopen hier echt mega schattige kittens en ik zou er zo eentje in mijn nieuwe handtas willen stoppen en meenemen, wat zijn het cuties en wat mis ik het om diertjes om me heen te hebben! 

Dan wordt het tijd om toch maar even een rondje over de markt te lopen en te kijken wat voor lekkers ze hier allemaal verkopen. Ik zit nog steeds proppie vol van de lunch dus echt honger of laat staan trek heb ik niet echt. Het ruikt allemaal wel super lekker en het ziet er ook wel een soort van aantrekkelijk uit, maar ik heb toch niet zo'n zin om straks last te hebben van mijn buik als ik een hele nacht op het vliegveld moet doorbrengen. Dus ik loop rond, kijk een beetje maar helaas bij het verkeerde kraampje en dan ontstaat er een soort van ruzie omdat ik dus kennelijk niet bij de kraam van onze chefkok ben gaan kijken maar bij een ander en dat zorg dus voor problemen. Sorry, Sorry ik had geen contract ondertekend dat ik exclusief en alleen bij jou mocht kijken..... gelukkig heb ik geen trek dus niemand die iets misloopt aan inkomsten. Met de smoes dat we morgen terugkomen, komen we een soort van ongeschonden uit de strijd en gaan we richting het hostel van Paps en Mams.

Het is nog vrij vroegen ik moet dus nog wat tijd te zien te overbruggen tot ik naar het vliegveld gebracht wordt. We gaan op het dakterras van het hostel even relaxen, paps speelt een potje mahjong op zijn Ipad en dat heb ik al in geen eeuwen meer gespeeld, maar goed om de tijd te doden is het best een leuke tijdverdrijf. Nog maar even een douche nemen om fris het vliegtuig in te gaan, tja dan moet er wel water uit de kraan komen want met deze spetters kan ik niet echt douchen, Ach ja het is het idee dat telt zal maar zeggen. Ik ga nog even een beetje relaxen op bed en pak daarna mn tassen zo goed als kan in en dan is het tijd om te gaan. Ik heb de taxi een half uur eerder laten komen, want Mams is al de hele dag op van de zenuwen bang dat ik niet op tijd aankom op het vliegveld.

Zo ik heb geloof ik alles bij dus op naar de taxi, dump mn backpack, rugzak en handtas op de achterbank en dan is het tijd om afscheid te nemen. Ze hebben iets langer dan gepland met me opgescheept gezeten, maar wat ben ik blij dat ze er waren en wat was het fijn om ze weer even te zien. Ik hoop dat jullie ook hebben genoten paps en mams, want Zanzibar was toch wel de moeite waard! Oké een dikke knuffel en kus en dan moet ik echt gaan hoor anders kom ik straks wel echt te laat. Daar ga ik dan , doei dag, zwaai zwaai..... De chauffeur vraagt of we goeie vrienden zijn? Uhm dat zijn mijn ouders, oh echt?! en je gaat weg zonder hun? Ja ik heb nog een maand stage te gaan voordat ik naar huis.

In no time zijn we bij het vliegveld en nog voor de ingang moet ik alweer mijn paspoort tevoorschijn toveren. Ik vind dat toch maar iets raars, was op Lamu ook al, dus geef me heel even de tijd want ik heb alles goed opgeborgen. Ja hoor daar heb ik mijn paspoort, en of ik ook mijn tickets heb. gelukkig heb ik daar heel slim vanmiddag een paar screenshots van heb gemaakt dus die kan ik wel even tevoorschijn toveren! Dan mag ik gelukkig doorlopen naar de douane poortjes, alles moet uit m'n tas, schoenen uit en dus gaan er 8 losse bakjes voor just me door de scanner...... gelukkig is het rustig. Wat je rustig noemt, het hele vliegveld is echt volledig uitgestorven. Aangezien ik echt helemaal niemand bij de incheck balie zie zitten vraag ik maar welke kant ik op moet. Ja ik moet toch echt naar links, oké dan wacht ik maar netjes tot er iemand komt zodat ik kan inchecken. Ik wacht en ik wacht maar naar 15 minuten vind ik het toch wel heel erg stilletjes en angstvallig uitgestorven.......Er zit geloof ik iemand in het hokje achter mij dus ik klop maar even op het raam en vraag of er nog iemand komt om in te checken. Ben jij Marina Koenst?! uhm ja?! ja we zaten al op je te wachten je was nog de enige passagier..... geen idee waar de andere mensen zijn want het is hier uitgestorven maar goed. Dan mag ik naar de incheckbalie en dan vinden ze mijn backpack toch echt te zwaar..... ja i know, maar goed ik vind het nog best knap ipv de twee koffers die ik mocht heb ik alles in 1 gekregen en maar net 3 kg overgewicht. Hij moet even navragen hoe en wat en komt dan terug dat ik 25 dollar moet betalen..... uhm laat dat nou precies het bedrag zijn dat ik van mams en paps heb meegekregen aan dollars maar dat ga ik echt niet meteen aan jouw geven. Dus ik bluf een beetje dat ik maar 15 dollar heb en niet meer..... nog een paar minuten wachten en dan is het goed hoor ja 15 dollar is voldoende. Door de douane heen waar weer alles uit mijn tas mag en dan kan ik wachten tot het vliegtuig vertrekt, dacht ik. Heb net mijn tas neergezet  als onze vlucht al omgeroepen wordt en we mogen naar het vliegtuig lopen. Oké dat is wel heel vroeg boarden, maar vooruit daar gaan we dan. Ik stap het vliegtuig in en mag gaan zitten waar ik wil en zoek een plekje uit waar nog niemand zit aangezien het vliegtuig een tussenlanding maakt. Ik stuur nog even snel een appje dat ik straks ga vertrekken als we gewoon al beginnen met het opstijgen, ruim 35 minuten voordat de officiële vertrektijd is. De vlucht naar Dar es Salaam stelt echt helemaal niets voor en is echt helemaal opstijgen en landen en nog voor 23 uur staan we alweer aan de grond in Tanzania. Gewoon nog voordat we eigenlijk zouden vertrekken, dat maakt mijn tijd tussen overstappen nog langer..... want mijn volgende vlucht gaat pas om kwart voor 4 vannacht......

Ik wacht netjes op mijn spullen, ga weer door een scanner en dan volg ik netjes de bordjes transfers. Ik betwijfel het of dit de juiste route is, ik moet met mijn trolley over hobbels en bobbels, losliggend tapijt en ik pas er maar net tussendoor, lijkt wel of dit er niet voor gemaakt is. Dan kom ik aan de zijkant van het scanapparaat en vraagt de dame daar wat ik kom doen, uhm nou ik heb een transfer!? ja maar pas over een paar uur dus je mag lekker buiten wachten. De lounge hier is serieus gewoon een aantal stoelen bij elkaar in de openlucht...... Daar begint het wachten, gelukkig kan ik de tijd doden met een dosis chocoladen en kruidnootjes en een goed boek. 

De tijd kruipt hier echt voorbij en ik weet echt niet meer hoe ik moet zitten op deze zo niet comfortabele bankjes. Dan probeer ik maar een beetje te liggen, misschien dat dat iets beter is..... maar needat helpt ook niet echt. Onze vlucht is de enige vlucht rond die tijd en als ik 2 uur van te voren de eerste mensen richting de ingang zie lopen denk ik dat ik mijn spullen ook maar eens bij elkaar moet rapen, tot ik ze weer zeer gefrustreerd zie teruglopen. We mogen kennelijk nog niet boarden, dus dan nog maar even door met hangen. Dan eindelijk een uur voordat we vertrekken mogen we naar binnen, alleen is er dan nog helemaal niets open dus het hangen gaat ook hier weer verder......

Yes tijd om in te checken daar gaan we dan het moment van de waarheid, wel of niet bijbetalen. Maar ik heb mijn backpack op de weegschaal en ze zegt er niet eens iets van, doet een label op mijn backpack en daar gaat ie. Hij gaat in 1x door naar Accra ik hoef hem in Nairobi gelukkig niet nog eens op te wachten. Tijd om weer eens een formuliertje in te vullen want ze willen niet alleen alles van je weten als je het land in komt maar ook als je weer weggaat. Nog een paar vingerafdrukken en vast weer de meest charmante foto ever en ik mag verder, nog geen 5 meter verder zit nog een dude achter een tafeltje en ondanks dat ik net alles heb verteld bij die dude in het hokje moet het bij deze dude nog een keertje....efficiënt hoor. Dan denk je nu heb ik alles gehad maar als ik de roltrap afkom mag ik nog een keer alles door de scanner gooien...... en alles er weer uithalen terwijl ik het zojuist allemaal zo netjes georganiseerd had. 

Nog een uur voordat we kunnen gaan boarden dus ik neem 3 stoeltjes in beslag en ga heel asociaal lang uit liggen, wel netjes met m'n schoenen van het bankje af want ik ben wel goed opgevoed! ;) Oke er wordt niet omgeroepen ofzo maar ik zie ineens beweging ontstaan dus ik gok zo dat het tijd is om het vliegtuig in te gaan. Ik zit helemaal achterin en het duurt even voordat ik op mijn plekje zit, daar zit ik dan aan het raampje genietend van het uitzicht..... de donkere nacht met alle mooie lichtjes boven Dar es Salaam. Deze vlucht is iets langer maar om na heel lang te noemen is ook weer overdreven want binnen anderhalf uur sta ik weer op Keniaanse bodem. Helaas is de tijd te kort om even wat mensen te zien dus ook hier wordt het weer vliegveld hangen en ik heb nu al zin in de milkshake die ik mezelf beloofd heb. Wel nog even door de security check dus alles weer uit mijn handbagage, schoenen uit en jawel hoor ik word eruit gepikt. Bizar dat het eigenlijk voor het eerst is met al de vluchten die ik de afgelopen tijd gemaakt heb. Er moet een schaar in mijn tas zitten..... beetje raar aangezien ik de afgelopen 12 uur ongeveer al 10 x door een scanner ben geweest, maar je mag op zoek hoor. Ze haalt mijn hele nieuwe handtas overhoop, alle zakjes en tasjes moeten open en alles wordt nog een keer gescand en zelfs de lege tas gaat er nog een keer doorheen maar geen schaar te vinden en mag ik uiteindelijk door lopen.

Ik ga lever bij java house zitten bestel een heerlijke aardbeien milkshake bedenk nog even wat ik ga eten, het is een soort van tijd om te ontbijten maar ik heb nog niet echt iets voor het avondeten gehad en ik heb dus wel trek in iets lekkers. Ik bestel een gevulde wrap met chips en nog een milkshake want die was binnen 5 seconden verdwenen. Ik ben lekker anti-sociaal en zet netflix lekker op en kijk de film die ik twee weken geleden begonnen ben maar weer op om af te kijken. Dan heb ik nog tijd over en begin ik aan een foute kerstfilm van netflix. Het is al bijna december maar ik heb totaal nog niet het gevoel van sinterklaas of kerst, dat heb je als je op een tropisch eiland zit......

De tijd kruipt voorbij hierop het vliegveld, gelukkig staat er een enorme rij bij de wc dus dit neemt aardig wat tijd in beslag en dan is het eindelijk tijd om aan boord te gaan van het vliegtuig naar Accra. Met de bus richting vliegtuig en dan mijn plekje zoeken en dan hopelijk een beetje slapen, want ik begin een beetje zware oogjes te krijgen ik ben het niet meer gewend om de hele nacht door te halen. Ik zit gelukkig weer bij het raam en kan naar buiten kijken, heel grappig om het victoriameer en kisumu te zien liggen vanuit de lucht kon ik daar maar een kleine pitstop maken ;) De vlucht is ongeveer 6 uur alleen heb je wel 3 uur tijdsverschil en dus gaat deze dag heel heel lang duren.......

Gelukkig heb ik mijn muziekje en filmpje en wordt er goed voor eten en drinken aan boord gezorgd dus de vlucht is best relaxed. Ik heb zelfs welgeteld een powernapje gedaan van een minuut of 20 dus ik ben  weer klaar voor nog een hele dag! En dat kan ik ook maar zijn want iets voor 10 uur zetten we de landing op Accra in....... Daar gaan we dan deel 2 van mijn stage...... Ghana here i come....

xxsies makje

Foto’s

1 Reactie

  1. Janne sol:
    5 december 2018
    Marina nu had je op verschillende plaatsn een hele lieve haan als huisdier en die vond je niet aardig.🤗 😂😂😂