Akwaaba Ghana

Zaterdag

Daar ben ik dan na een hele dag reizen stap ik uit op Ghanese bodem. Wat ben ik blij dat deze trip erop zit, ik vind vliegen echt niet erg maar al dat nutteloze wachten.....

Het is een mooi en modern vliegveld hier in Accra, snel een pitstopje bij de wc en dan door naar de douane. Papiertje invullen met alle gegevens die mensen willen echt altijd alles van je weten, mn vaccinatiepaspoort wordt deze keer helemaal nageplozen en dan mag ik door naar hokje nummer kies maar eruit..... want er zitten serieus een stuk of 20 mensen en ik ben de enige, voordeel als je als laatste uit t vliegtuig stapt en alles op een slakkengangetje doet. Mijn visum is precies nog geldig en ze vraagt waarom ik zo laat ben, dus ik zeg omdat ik naar de wc moest. Dan begint ze keihard te lachen..... ze bedoelde waarom ik mijn visum al zolang heb en nu pas in Ghana ben aangekomen 🤣oh hahhaha op die fiets tja ik moest eerst nog even naar Kenia en zanzibar. Ze zet een mooie stempel in mijn paspoort, vingerafdrukken worden genomen en ik mag nog even lief lachen in de webcam 😁 Op naar mn rugzak ik ben benieuwd of ie er is heb hem niet meer gezien sinds Dar es Salaam, maar het is niet te geloven hij is er gewoon en ook nog als 1 van de eerste het moet echt niet gekker worden!

Daar ga ik dan met mn karretje volgeladen opzoek naar een bordje met mijn naam en iemand van akwaaba die als het goed is op me staan te wachten. Eerst door een rij van opdringerige chauffeurs maar al snel zie ik mijn naam op een whiteboard. Ik word opgehaald door een jongen en meisje en we lopen naar een taxi al mn spullen passender perfect in en daar gaan we dan. Het is hier een wirwar van auto's en het is vrij druk en heeft een beetje de Nairobi vibe.

King vraagt of ik iets weet van Laura want ze hebben nog niets gehoord of ze komt en wanneer ze komt. We rijden een flink stuk en komen dan aan in easy LA. Het is een nieuwe buurt waar een hoop huizen nog in aanbouw zijn en degene die er staan zijn allemaal vrij groot en modern. Helaas zijn de wegen nog niet helemaal mee ontwikkeld en dus moeten we echt over een mega gatenkaas en hobbelweg naar ons vrijwilligershuis.

Als we door de poort lopen worden mijn tassen meteen door een stel kids opgepakt want ik mag het niet tillen en daar gaan mijn spullen het huis in en ik loop er maar achteraan. Er zit een jongen in de deur opening samen met nog iemand ik groet even en loop dan snel achter mijn spullen aan. King wijst mij mijn kamer en daar sta ik dan in Ghana in een slaapkamer met 3 stapelbedjes klaar voor de start van deel 2. Ik neem even wat tijdvoor mezelf en haal alles uit mijn tas, ik blijf hier een maand dus uitpakken is heerlijk het hoeft er voorlopig niet meer in. Als alles zijn plekje heeft gekregen ga ik heel even een half uurtje op bed liggen want ik ben best gesloopt van al het reizen en het haast niet slapen, de plafondventilator moet wel aanblijven anders is het echt niet uit te houden want dan is het binnen een paar minuten een ware sauna. 

Rond een uur of 1 denk ik dat ik het wel aankan om me onder de mensen te begeven en net op het moment dat ik de deur wil opendoen klopt King op de deur tijd voor de lunch. Ik schuif aan tafel en krijg heel lief een welkom flesje met water wat erg fijn is aangezien het water hier in zakjes zit, ja heel milieuvriendelijk. De lunch is iets van een rijstschotel en het is lekker pittig. Ik ben voorlopig nog de enige vrijwilliger hier in huis,King en Jordan runnen akwaaba samen en Josh die er nu is er deze keer gewoon voor een vakantie. Als alles goed is komt Laura morgen, maar het is altijd maar weer afwachten of dat ook echt gaat gebeuren......

Na het eten gaan we eerst even naar de plaatselijke supermarkt en het is echt een wereld van verschil met Kenia en Zanzibar ze hebben hier gewoon best veel zelfs voor de lokale supermarkt, dat is wel een welkome verrassing. Als we terug zijn bij het huis gaan we met een aantal kids die op visite zijn naar een voetbalwedstrijd in Accra zelf, het African Cup of Nations wordt hier gehouden en er is een wedstrijd die om 16 uur begint. We nemen 2 ubers richting het stadion en het is ook nu weer een drukke bedoeling. Bij het stadion aangekomen ben ik verbaasd hoe groot en modern het is! Ik had zoiets verwacht als bij de wedstrijd waar we ik in Kenia ben wezen kijken, maar dit is gewoon een groot, normaal en modern stadion. We moeten wel even een kaartje kopen, gelukkig heb ik net even wat geld gehaald dus dat komt goed uit. Het kaartje is 5 C geen idee hoeveel het is maar het is wel goed denk ik. Het stadion is bijna helemaal leeg :O er zitten een paar plukjes mensen maar heel veel zijn het er niet, wel maken ze een hoop kabaal! Het is vandaag Zuid-Afrika tegen Zambia en het is wel heel typerend dat de supporters van Zuid-Afrika in de VIP area zitten en de Zambianen op de gewone tribune met een hoop trommels en toeters. 

De wedstrijd is niet echt om over naar huis te schrijven, het is erg dat ik het zeg maar het vrouwenvoetbal is soms zo saai en slecht. We proberen de wedstrijd een soort van te volgen als er een paar gasten in militair uniform bij ons komen zitten. Er is eentje nogal luidruchtig en aanwezig en heeft duidelijk iets te diep in het glaasje gekeken en misschien ook nog wat in zn neus gesnoven. Man, man wat een figuur...... Josh houdt hem gelukkig aan de praat en dus komt ie niet te dichtbij en als er weinig respons terugkomt besluit ie dat ie maar eens gaat kijken in de VIP area, bye bye.

Voor het einde van de wedstrijd gaan we richting uitgang want het zier er naar uit dat het zo gaat regen zo donker is het ineens geworden. We nemen een taxi terug naar huis en het avondeten staat al klaar voor ons. Dus schuiven aan tafel en na het eten krijg ik echt last van een enorme afterdiner dip in combi met iets van een jet lag. Het is namelijk hier pas 20 uur maar voor mij is het eigenlijk al 23 en heb niet heel veel mijn ogen dicht gehad vandaag. Ze willen vanavond nog naar de skybar toe en dat lijkt me eigenlijk wel heel leuk dus ik zet me over de vermoeidheid heen, neem een koude douche trek een jurkje aan en dan is het tijd voor een drankje. Het is nog steeds druk op de weg en het is echt een doolhof om de juiste afslag te krijgen en ik ben blij dat we met een taxi zijn en ik niet hoef te rijden. We komen aan bij een hoog gebouw dat er heel fancy uitziet, het is even uitzoeken welke ingang maar dan gaan we met een lift naar de bovenste etage. 

We nemen plaats aan een tafeltje met een mooi uitzicht over Accra, het is echt zo gaaf om de lichtjes te zien en hoe groot het is en dit allemaal onder het genot van een heerlijke cocktail is het echt genieten. :) Na een paar drankjes is het tijd om een ritje naar huis te scoren en dus moeten we op zoek naar een taxi, gelukkig rijden die hier met een heleboel tegelijk dus binnen een paar seconden staat er al 1 voor onze neus.

Het was een lange lange lange dag en dus is het de hoogste tijd om maar eens mn bedje in te kruipen, de eerste dag in Accra zit er alweer op.

Zondag

Ik heb echt mega slecht geslapen, het is hier super benauwd en zelfs ik drijf hier mijn bedje uit van het zweet. Daarbij komt dat ik er ook een beetje tegenop zie om Laura weer te zien, we hebben niet heel veel contact gehad, maar ik ben eigenlijk wel een beetje klaar met haar en best om samen te werken maar voor gezelligheid hoeft het voor mij niet meer die kans is verkeken.

Ik zit dus een beetje brak aan het ontbijt maar ik geniet des te meer van mijn boterham met hagelslag. Laura heeft King en Jordan nog niet laten weten hoe laat ze aankomt, dus ik app haar maar eens om te vragen hoe laat ze aankomt. Dan blijkt ze al geland te zijn, haar vliegtuig is een uur te vroeg geland blijft toch bijzonder hier. King en Jordan gaan haar ophalen en Josh en ik genieten van het zonnetje. Daar is ze dan hoor ze istoch gekomen, surprise surprise...... het is een beetje ongemakkelijk maar goed het is maar voor een maandje.

Na de lunch gaan we richting het strand, het is een beetje proppen met z'n 5-en in een taxi maar het is gelukkig maar een klein stukje als we op de middenberm worden gedropt. We steken over en dan zijn we op het strand van Labadi Accra, en OMG wat een wereld van verschil is dit zeg met de rust van Zanzibar. Muziek die uit de speakers schalt, honderden mensen die iets proberen te verkopen en overal strandtentjes en eetkraampjes. Het is een zondag dus de locals zijn massaal uitgetrokken echt bizar hoe druk het hier is..... Het weer is echt zalig hier want er staat een zeebriesje waardoor het goed uit te houden is. Laura begint aan een vragenvuur hoe ik het de afgelopen periode gehad heb, maar ik heb niet zo heel veel zin om over koetjes en kalfjes te praten dus ik ben lekker kort af met een simpel ja of nee.

We gaan terug naar het huis en dan zit het er wel weer op voor vandaag morgen, gaat het echt beginnen onze eerste stage dag ! ik heb er zin in kan niet wachten!!

Maandag

Het is en blijf Afrika en dus ben ik om 5 uur alweer klaar wakker en dus ready voor een nieuwe dag! Vandaag gaat King met ons mee naar het ziekenhuis om ons te introduceren en ons de weg te laten zien hoe we bij het ziekenhuis moeten komen. We gaan met de lokale bus heen en moeten met een bus terug, want die gaat er dus niet..... ook weer zo typisch Afrika. De bussen gebruiken hier geen nummers of iets dergelijks, maar ze werken met handgebaren en een soort kreten die ze maken. We moeten de cirkel hebben of iets wat op een wegwerp gebaar lijkt, er komen eerst een aantal bussen aan die we kennelijk niet kunnen nemen als de juiste bus stopt en plek voor ons heeft. De bus is hier iets ruimer als in Kenia en ze proppen wel maar niet zo bizar erg. Er zijn 4 zitplaatsen en dan zitten er ook echt maar 4 mensen, heel soms 2 kiddo's maar meer als dat wordt er niet gestapeld, is ook een beetje lastig aangezien de Ghanezen een stukje voller zijn dan deKenianen.

Het is heerlijk benauwd in de bus en we gaan zigzaggend door allerlei kleine straatjes en ik ben echt mijn gevoel voor richting kwijt. We rijden langs iets wat op een taxistandplaats is en daar staat zomaar ineens een standbeeld van een kip/haan, mega random. Dan moeten we invoegen op de grote doorgaande weg en aan verkeerslichten doen ze hier niet, maar gelukkig staat er een mannetje het verkeer te regelen dus er is een soort van overzicht in de chaos. Dan mogen we eruit en moeten we proberen te zien oversteken, wat uiteindelijk nog best blijkt mee te vallen aangezien hier best beleefd zijn. De auto op de rechterbaan stopt netjes en maakt gebaren uit zijn raampje voor de linkerbaan zodat ook die rustig rijden en zo komen we veilig en wel aan de overkant. Het is een mini stukje lopen als we bij LA General Hospital aankomen, ik wil de poort doorlopen als de bewaker heftig begint te gebaren. Ik moet wel de voetgangers ingang nemen en niet die van de auto's stel je eens voor zeg, alles is een complete chaos, regels hebben jullie niet maar ik moet wel door de juiste poort lopen okido. 

Het ziekenhuis is een beetje blijven hangen in de jaren 50 en 60 en heel modern is het niet allemaal, maar het is functioneel zal maar zeggen. King gaat het kantoor in en wij blijven even buiten staan wachten. We vragen ons af of wij ook van die leuke verpleegsterjurkjes mogen dragen, want die ze hier hebben zijn toch wel erg leuk met allemaal kant en rouches zou enige staan. Na een minuut of 120 , jajajaja ook hier gaat alles niet even snel, komt King alweer naar buiten, de persoon die de toestemming voor onze stage heeft gegeven is er niet..... tuurlijk je weet al maanden dat we komen even iemand anders inlichten is ook heel lastig. Maar we mogen morgen terugkomen en als we er dan rondeen uur of 11 zijn dan beginnen we dan meteen...... oké adem in adem uit en tel tot 10....... en bedenk het is Afrika zo werkt het hier.

Dus daar gaan we maar weer terug naar het huis en aangezien de bus niet die kant op gaat moeten we een taxi zien te krijgen. Het moet 15 cd zijn en als ze meer vragen moeten we afdingen, want ze vragen alleen maar meer omdat jullie bruni zijn ( het Ghanees voor mzungi). Oké moet goed komen denk ik....... En dus staan we voor lunchtijd alweer in het huis. De tijd na de lunch dan maar goed besteden en de laptop erbij pakken en wat ACTA werk verzetten, want we zijn hier niet voor niets. Dan gaan rond een uur of 3 richting het winkelcentrum, even wat rondhangen en dan gaan we naar de film. Yeah!!! eindelijk fantastic beast kijken, zo bizar om in Afrika naar de bios te gaan, maar het is heerlijk koel en voor de prijs hoef je het ook niet te laten. Omgerekend betaal je 4,40 euro voor niet alleen je ticket maar ook nog eens wat te drinken en een popcorn, serieus!? Oké dat wordt even lekker onderuit hangen in een airco omgeving en een leuke film. 

Tijd om de taxi richting huis te nemen en dan is het tijd voor het avondeten. Vanavond doen we niet zo heel veel en is het vooral iedereen die op tijd naar bed gaat. Morgen hebben we weer een nieuwe poging om te gaan starten met onze stage.......

Dinsdag

Oké daar gaan we weer, beetje kunnen uitslapen althans dat was de bedoeling aangezien we pas om 11 uur in het ziekenhuis hoeven te zijn. We hadden wel van tevoren afgesproken er al om 10 uur te zijn zodat we hopelijk om 11 uur echt aan de slag zouden kunnen gaan. Ik dood de tijd maar nuttig met wat werk voor school en wacht tot de rest van het huis ontwaakt, want tot nu toe is alleen Richmond wakker. Hij is een super lief joch, dat bij Jordan en King inwoont en een veelbelovende voetballer is en nu hopelijk een kans op zowel een opleiding als voetbalcarrière heeft. Het is echt niet mogelijk om hier te werken zonder de plafondventilator aan te zetten want het zweet loopt echt in straaltjes van je af.

Als iedereen wakker is en ontbeten heeft is het tijd om weer naar de bus te lopen en maar afwachten hoe lang het duurt voordat de juiste bus er is. Het duurt vandaar iets minder lang en daar is al een bus waar we met z'n drieën inpassen. We gaan weer zigzaggend en hobbelend door de straartjes en omdat we ietsje later zijn als gisteren is het nu gelukkig wat rustiger op de weg dus zijn we vrij snel bij het ziekenhuis. En dan is het maar wachten en wachten en wachten....... King is al zeker een half uur in het kantoortje als wij ook naar binnen worden geroepen en daar mogen plaatsnemen, erg prettig want in dit hokje is een soort van airco aanwezig dus het is een stuk aangenamer als de gang.Dan mogen we bij het hoofd van de administratie komen, schudden beleefd een handje ze vraagt ons wat we komen doen en waar we willen stage lopen!?!? Uhm nou zoals aangegeven bij de dental department?!? onze CV en brieven niet gelezen, oh ja dat is waar. Oké,nou een fijn verblijf en veel succes en we worden de gang weer opgestuurd. 

Helaas kunnen we niet meer in het koele kantoor wachten want er zijn teveel mensen tegelijk die iets moeten regelen in het kantoor dus we wachten in de gang totdat ze ons komen halen. Ik bekijk het memobord dat op de gang hangt, er worden zo nu en dan wat afdelingen gesloten ivm verdelging van het één of ander en er hangen een soort van posters, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het stemposters waren maar het blijken overlijdensadvertenties te zijn, beetje apart volgens mij heb ik die in de straatjes ook zien hangen straks maar eens wat beter kijken.

Dan worden we opgehaald door een vrolijke luidruchtige dame, Lovia, zij is degene die ons meeneemt naar de dental department. Mooi, tijd om te beginnen we zijn hier bijna al 2 uur en hebben nog niet niets gedaan behalve wachten dus kom maar op. We lopen het hoofdgebouw uit, de dental unit zit los van het gebouw met een grote wachtruimte erbij. We komen in een iets wat klein kantoortje, schudden wat handjes dan komt er een streng uitziende dame aanlopen die ons vraagt om het papiertje dat we net gehad hebben van de hoofd van de administratie. Ze fronst een paar keer zegt iets in de lokale taal en dan verteld ze ons kortaf dat haar baas er niet is en dat we hier maar om 8 uur hadden moeten zijn..... uh en ook hallo. We leggen haar uit dat we dat maandag waren, weggestuurd waren en vandaag verzocht werden om om 11 uur te komen. Ja ze kan niet voor ons doen, kom morgen maar terug om 8 uur en hebben jullie geen witte jas? Uhm ons is verteld dat we 'scrubs' moeten meenemen, dus wij hebben netjes daarvoor gezorgd en nette t-shirts maar nee geen witte jas en al helemaal niet een witte jas met lange mouwen.....Oh nou oké als dat is wat we in Nederland dragen dan moet dat maar en zonder nog al te veel te zeggen draait ze zich om en gaat weer aan het werk en welkom in Ghana..... 

Dat was dus poging 2 en daar gaan we weer ongedane zaken richting huis, we maken nog even een tussenstop bij de dierenarts. Jordan en Josh zijn samen met Flynn en Fred naar de dierenarts voor hun inentingen. Flynn en Fred zijn twee super mega schattige puppy's die hier in het huis wonen samen met Max (hond) en Coco ( poes). Het is zo leuk om weer dieren om je heen te hebben, alleen is het wel een beetje lullig hoe Jordan en King aan deze twee zijn gekomen, hun vorige vrijwilligers hadden ze gekocht op het strand met het idee om ze mee te nemen naar de VS. Maar besloten op het laatste moment omdat toch maar niet te doen, te veel werk, te duur en dus zaten zij ineens met 2 puppy's en ja als je ze al een paar weken hebt dan doe je ze ook niet zomaar weg. Helemaal omdat je weet dat dieren hier niet echt een goed leven hebben dus dan denk je daar wel dubbel zo hard over na, maar goed ze hebben nu dus wel ineens 3 honden waarvan er 2 mega speels zijn en nog niet echt zindelijk erg fijn.

We nemen met zijn 5en een taxi terug en de chauffeur kijkt een beetje bezorgd en zegt dan degene die het zwaarst en grootst is die mag voorin zitten...... oké en bedankt vriend. Dus ik ga op de voorstoel zitten en neem beide puppy's op schoot, Flynn heeft er niet zo heel veel zin en en kruipt halverwege naar achteren toe en Fred zit hevig te hijgen op mijn schoot als ik hem ineens kokhalsbewegingen zie maken...... en ja hoor heerlijk iets wat ik niet gemis heb een lading kots over mn arm heeft zo over de handrem heen. De chauffeur heeft het niet in de gaten en we stappen uit zonder er iets van te zeggen, oh man wat lullig... maar King en Jordan lopen snel door dus dan volgen we maar.

Aangezien we deze middag niet heel veel beters te doen hebben maken we er maar het beste van en gaan we naar het labadi beach hotel waar we heerlijk gaan genieten van wat luxe bij het zwembad. Het is een super luxe hotel en dat is ook wel te merken aan de entreeprijs 10 euro voor het zwembad, bedje en een handdoek ach ja wat maakt het uit. Helaas is het hier steeds zo dat het super warm en benauwd is maar er hangt continu een sluier bewolking voor de zon waardoor die niet echt goed brand en het eigenlijk alleen maar heel erg benauwd is, dat wordt niet heel erg bijkleuren ben ik bang.

Het is een zeer relaxed middagje, beetje hangen, muziekje luisteren en een verkoelende duik nemen. Dit dagje extra vrij is fijn, maar ik hoop toch wel dat we morgen echt kunnen gaan beginnen want ik heb zin om weer eens echt wat te gaan doen.

Na het avondeten is het tijd voor wat ontspanning en gaan we met zijn vieren naar een Jazz club, Laura is een beetje moe dus die blijft vandaag thuis. Het is een klein stukje rijden met de taxi en dan moeten we de drukke doorgaande weg in Accra oversteken. We komen aan bij 2-3-3 Jazz Club, met een mooie buiten veranda waar allemaal mooie kleine lichtjes hangen en de band staat al op de podium te spelen. Het is weer tijd voor een moijto en een chicken kebab. Dan vallen er wat spetters, niet te hard een beetje verfrissend dus we blijven nog even zitten totdat het echt losbreekt en dan is het tijd om naar binnen te gaan en te schuilen. Helaas betekend de regen ook het einde van de muziek, dus zitten we binnen onder het genot van een cocktail champions league te kijken. Er zit een oudere dude naast ons die ineens begint te praten met een zwaar frans accent. Het blijkt een Belg te zijn en zodra hij weet dat ik Nederlandse ben, gaat ie over in hetNederlands want dat heeft ie zo enorm gemist Nederlands praten. Oké, geen probleem hoor wel een beetje ongezellig ten op zichtte van de rest, maar hij zit op zijn praatstoel en is niet van plan om daar af te stappen. Gelukkig is het tijd om naar huis te gaan want morgen is het als het goed eindelijk zover dan kunnen we beginnen.

Woensdag

Oké daar zijn we dan woensdagochtend het is vroeg, maar ik heb er zin in eindelijk aan de slag als alles goed gaat! Na het ontbijt gaan we weer met zijn drieën richting het ziekenhuis, King gaat ook mee hij heeft een behandeling nodig aangezien hij een paar jaar geleden zijn voortanden tegen de doelpaal heeft gestoten en zijn ene tand nu aan het verkleuren is en er duidelijk een behandeling nodig is. We hebben afgelopen maandag even een kort pmo bij hem uitgevoerd en een endo zou volgens ons wel noodzakelijk zijn dus hij gaat naar de tandarts. 

We zijn er netjes iets voor 8 uur, de bus was snel deze ochtend, maar geen tandarts te zien dus we wachten netjes in de receptieruimte. Lovia komt vrolijk binnen en begint een oral health praatje in de wachtkamer. Zo goed dat ze dat doet en wat ze verteld is gewoon nog allemaal correct ook, dat is nog verbazingwekkender. Het is inmiddels al half 9 en de wachtkamer zit aardig vol, maar nog geen tandarts te zien als Lovia het ineens op haar heupen krijgt en we met haar mee moeten komen. Oké, het is niet iemand waar je zomaar nee tegen zegt dus we volgen heel netjes en we blijken samen met haar en Landlord naar een outreach te gaan voor het geven van een oral health les en een screening. 

We rijden een klein stukje door de smalle straatjes achter het ziekenhuis en dan komen we aan bij een grote kerk. We gaan naar binnen en de kinderen zijn bezig met het zingen, het klinkt erg mooi in deze kerk en het swingt echt. Dan geeft Lovia de oral Health les, zo grappig om in deze setting een les te geven vanuit de kerkbank bewonder ik hoe ook hier de kids weer super gehoorzaam zijn.

Na de les is het tijd voor een screening, dus mondmasker voor en handschoenen aan en daar gaan we dan. Alle kids vormen rijen en dan gaan we aan de slag, mond open en kijken of er iets nodig is of niet, wel of niet een bezoekje aan de tandarts. Eerste kennismaking met de mondgezondheid van de kids in Ghana en ook hier zie je een hoop ellende, enorm veel cariës en wat hier ook meteen opvalt is super veel croding en het niet wisselen van de melkelementen komt ook bij super veel kids voor. Iedereen bij wie we denken dat iets nodig is sturen we naar een tafeltje en daar wordt de naam opgeschreven, die wij vervolgens weer op een ander papiertje moeten schrijven om aan de directeur te geven, die het dan weer aan de kids kan geven. Je zou denken dat als je weet dat je gaat dat je dan voorbereid bent, maar nee hoor het is en blijft Afrika dus alle papiertjes zijn nog niet geknipt en uiteraard hebben ze niet de spullen bij..... gelukkig heb ik een schaar in mijn tas zitten en een pen dus aan de slag dan maar.

Het was leuk om even bezig te zijn met tandheelkunde, het was niet hoogstaande tandheelkunde maar toch fijn om je handen weer uit de mouwen te kunnen steken. Tijd om terug te gaan naar het ziekenhuis, kijken of we daar ook nog echt iets kunnen gaan doen. Het is iets over 11en als we bij het ziekenhuis aankomen en het eerste wat de vrouwelijke tandarts zegt is jullie zijn te laat! Uh wat!?!? hallo wij waren hier om 8 uur hoor maar er was niemand, dus wij zijn bezig geweest. Oh oké dan is het goed. Ze draait zich om en gaat weer verder waar ze mee bezig is, Gaan maar een beetje meekijken met de andere tandarts, want zij heeft er duidelijk geen zin in..... Het is leuk om te zien hoe hethier te werk gaat en als het iedere dag zo vol is dan beloofd dat een hoop goeds.

Om 1 uur zit het er alweer op.... nog geen idee hoe het precies werkt maar ze werken hier maar tot een uurtje of 1 -2 en dan zit de dag er al weer op. King is al naar huis gegaan dus wij moeten zelf proberen om een taxi te scoren. We lopen naar de grote doorgaande weg en binnen no time stopt er een taxi voor ons, we weten dat het 15 cd zou moeten zijn dus het afdingen kan beginnen. Hij vraagt in eerste instantie 20, maar als ik 15 zeg dan kijkt ie even moeilijk maar is het uiteindelijk toch goed. Daar gaan we dan op naar huis, gelukkig laat mijn richtingsgevoel me niet in de steek dus ik kan de chauffeur de juiste weg opsturen, aangezien tom tom of google maps hier niet echt werkt.

Na de lunch gaan we met zijn vieren, Laura blijft thuis die heeft niet zo heel veel zin om mee te gaan, richting een voetbalwedstrijd van een aantal van de kids van de projecten van Akwaaba, Voetbal is de manier om hier weg te komen en dus proberen ze om de kids hier te steunen in het krijgen van goed onderwijs en voetballessen. Ze zijn al een poosje bezig met de wedstrijd als we aankomen en we gaan langs de zijlijn staan, Max is meegekomen en die hond is me hier toch populair iedereen kent hem zo grappig. Het is vandaag weer super benauwd en Josh vindt dat het tijd voor een ijsje en ik vraag me af waar hij die vandaan gaat toveren. Dan blijkt de jongen op de fiets onder de boom de ijsboer te zijn, ze rijden hier dus allemaal rond met koelboxen op hun fiets en een lading Fanmilk, dit zijn dus ijsjes in plastic zakjes. Ze hebben verschillende smaken en ik waag me maar eens aan een aardbeien, en het is net alsof ik een bevroren Fristi heb :D 

De wedstrijd is best leuk om naar te kijken en ik denk dat een aantal van die kids het niet gek zouden doen in onze Nederlandse Mickey Mouse competitie. Er zitten een aantal scouts langs de lijn en terwijl Josh en ik staan te genieten van ons ijsje komt er 1 van die gasten op ons aflopen a la jaren 80 bodybuilder. Hij staat vlak voor onze neus zonder iets te zeggen en draait dan weer om zonder iets te zeggen, oké weird. De wedstrijdeindigt in 1 -1 en een hoop van de kids komen even gedag zeggen tegen Jordan en Josh als 1 van de trainers zegt dat we wel met de scoutsbus mee terug mogen. Daar stappen we in en we worden een beetje raar aangekeken en het voelt iets wat ongemakkelijk. De bodybuilder stapt ook in en kijkt heel raar naar Josh en mij en gaat dan toch maar zitten om vervolgens binnen een paar seconde voor mijn neus te staan en te vragen wie er van ons uit Nederland komt. Uhm ikke!??! Ah wat fijn dan kan ik Nederlands praten! WTF?! Oké deze dude had ik dus niet echt Nederlands ingeschat, hoe bizar is dit wel niet. Hij verteld dat ie jaren voor WIllem II heeft gespeeld en daarna scout is geweest voor FC Twente en dat ie Nederland en Nederlands spreken zo mist want dat Engels is toch maar niets. Dat is al nummer twee die blij is om Nederlands te kunnen praten, had geen idee dat dat een ding was.

Halverwege stopt de bus om ons eruit te laten en we lopen het laatste stukje naar huis. Het is een leuk binnendoor weggetje en zijn razendsnel terug bij het huis. Tijd voor het avondeten en daarna omkleden, want vanavond is het Salsa night. 💃🕺 We gaan met z'n allen in een taxi en het is een beetje stapelen maar goed dat het geen wereldtrip is. 

Het is al super druk en de muziek dendert door de speakers heen. Bestellen een paar drankjes en dan is het tijd om de dansvloer onveilig te maken met onze moves 🤣 echt omg die mensen hier zijn toch een partij soepel en wat een gevoel voor ritme..... nog geen man gezien die niet weet hoe ie moet bewegen. Het is alleen echt niet normaal hoe warm het hier is en binnen no time druipt het zweer gewoon in straaltjes van je af. Mijn outfit was ook niet de slimste keuze en mijn shirtje plakt volledig aan me.... zalig. Dan krijgen we eindelijk ElFlamoBlanco in actie te zien,  Josh is al sinds zaterdag aan het opscheppen over zijn salsa skills. En het moet gezegd worden voor een blanke man heeft ie aardige salsa skills en wordt ik al kanten opgedraaid.

Nog wat meer cocktails en een chicken kebab, een gezellig maar zeer onsamenhangend praatje met een Ierse chick die een klein beetje heel erg aangeschoten is maar erg hilarisch en knuffelig is 🤣 Helaas moeten we morgen weer vroeg op want we worden om 8 uur op de kliniek verwacht dus om half 12 is het mooi geweest en gaan we richting huis....... zonder Laura die heeft er nog niet genoeg van dus die blijft achter.

Het was een lange en redelijk geslaagde dag en nu hopen dat morgen het op tandheelkunde gebied nog beter haat worden.

Donderdag

We hebben gezegd dat het ons vandaag wel alleen gaat lukken om naar de kliniek te gaan dus daar gaan we dan op naar de bus en nu maar hopen dat we de goeie in stappen🤣 Maar het gaat vrij soepeltjes we komen aanlopen of de busjongen wuift ons al tegemoet met een cirkel gebaar, ja die willen wij!!! Daar zitten we dan op de achterbank richting wat hopelijk ons eerste echte dag gaat worden, fingers crossed!

We zijn netjes op tijd, is toch altijd afwachten met het verkeer hier maar goed omkleden en daar gaan we dan. Dr. Mensah is er ook maar de vrouwelijke tandarts is nog nergens te bekennen. We kijken mee met hoe hij te werk gaat en het is een soort pijnpoli in het kwadraat, want ook hier is het voor de gewone mensen nog geen gewoonte om voor controles naar de tandarts te gaan dus alles wat hier binnenkomt is voor 90% pijngerelateerd. 

Het is een aparte manier om het maar subtiel uit te drukken,  maar patiënten kunnen zich vanaf 8 uur aanmelden tot ongeveer 11 uur daarna stoppen ze met patiënten aannemen, dan hebben ze een stuk of 4 afspraken staan voor reinigen of bijzondere verrichtingen zoals een kroon of wortelkanaal, maar die afspraaktijd is ook maar voor de show want pijnklachten gaan voor. Patiënten worden gezien door 1 van de twee tandartsen en moeten dan 9 vd 10 keer naar de radiologie voor foto's wat ongeveer anderhalf uur in beslag neemt voor ze weer terug zijn en dan worden ze indien nodig behandeld.

Er zijn in theorie 2 behandelstoelen maar 1 van de stoelen kan niet bewegen en kan dus eigenlijk niet voor heel veel dingen gebruikt worden, alleen begin onderzoek en extracties in de onderkaak. Het is dus een beetje passen en meten met alles en iedereen in deze kleine ruimte, 2 tandartsen, 2 assistenten, 1omloopassistent iemand achter de receptie en dan nog 1 aan de andere kant van het raam voor balie 1 zal maar zeggen en dan hebben we nog onze lieftallige 'Queen ' die hier ook een soort van werkt maar wat ik jaar tot nu toe heb zien doen is alleen maar zitten op het bankje en kletsen met ons. Ze is werkelijk waar hilarisch, denk dat ze ergens in de 60 is en heeft ooit met Nederlandse dokters gewerkt en het eerste wat ze tegen ons zegt is: Godverdomme! 🤣 wel echt hilarisch dat in zo'n godlievend en gelovig land als dit dat het eerste is wat ze zegt🤔 Lau en ik worden omgedoopt tot Alma en Evia bruni ( onze geboorte dag).

Om 13 uur zit het er alweer op en zonder iets te zeggen zijn beide tandartsen al weg..... oh oké.... nou dan is het denk ik ook tijd voor ons om er maar eens vandoor te gaan als er toch geen patiënten meer zijn dan hebben wij hier ook niets meer te zoeken.

Na de lunch hebben we even wat tijd voor ons zelf en ik besteed me tijd maar even nuttig om wat namen van instrumenten en tandheelkundige termen in het Engels op te zoeken, want dat maakt communiceren op de kliniek wel iets makkelijker en laat me er misschien iets minder dom overkomen🙈

Jordan heeft gevraagd of ze zin hebben om les te geven bij de kids van hun stichting, die hebben op donderdag en vrijdagmiddag/avond les en voetbaltraining. Daar gaan we weer gewapend met onze demo kaak en super tandenborstel naar het voetbalveld. Het is duidelijk dat we hier in het armere gebied van Accra zijn aangekomen en het voetbalveld is eigenlijk meer een soort dor gevallen vlakte met alleen maar stenen.  De kids hebben eerst een warming up en een prayer voordat ze een paar bankjes te voorschijn toveren en aandachtig naar ons zitten te luisteren. Lau en ik zijn ondanks dat we het al een tijdje niet meer gedaan hebben nog steeds goed op elkaar ingespeeld. 

Na onze les doen we een screening bij alle kids die willen en gelukkig is er bij een flink aantal niets aan de hand en ziet het er keurig uit maar bij degene waar wel wat aan de hand is is het eigenlijk ook wel meteen weer heel heftig.

We gaan richting huis met de taxi, na het avond eten staat er niets meer op het programma dus besteed me tijd nuttig met wat Acta dingen en nog wat Engelse termen zodat ik er morgen goed voorbereid voor de dag kan komen.

Vrijdag

Daar gaan we dan weer de laatste dag van de week en hopelijk kunnen we vandaag in actie komen, want ik heb wel echt zin om iets te gaan doen.

Dokter Mensah, want tandartsen noem je hier doctor ook wel terrecht want ze lopen 2 jaar stage in het ziekenhuis en ook bij algemene chirurgie, is er al als wij binnen komen en kijk maar met hem mee wat ie allemaal aan het doen is. Het is jammer dat ze ondanks dat Engels hier de officiële taal is ze vaak in het lokale dialect Gha of Chi praten waardoor je niet alles kan volgen.

Dan komt Lovia als een wervelwind binnen gestormd en vraagt of we vandaag meegaan op out reach, ja hoor daar heb ik wel zin in, Laura blijft liever op de praktijk. Dan blijkt dit de voorlopig laatste keer te zijn dus besluit ze om toch maar mee te gaan en ook dokter mensah gaat vandaag mee. Met zn  4tjes gaan we richting de school een uur later dan afgesproken omdat er eerst nog wat pijnklachten binnen kwamen en de vrouwelijke tandarts er nog niet was...... op tijd komen is niet haar ding geloof ik.

De school wist dat we kwam maar zoals gewoonlijk is er niets geregeld en moet alles nu nog georganiseerd worden. Ze doen alle klassen van hetzelfde leerjaar bij elkaar gooien in 1 lokaal, dat betekent dat er 4 lessen te geven zijn daar gaan we dan. We beginnen bij de eerste klas en zijn daar met z'n 4en, niet heel logisch aangezien er nu 3 groepen zitten te wachten....... dus splitsen we ons op en gaan  de doc en ik alvast beginnen in een andere klas. 

Hier in Ghana zijn ze al net zo gehoorzaam als in Kenia, maar gelukkig praten ze hier allemaal wel wat duidelijker en luider. En als er ook maar een seconde iets van geroezemoes ontstaat dan komt de stok tevoorschijn en is het direct weer stil. Ja idd een stok, ze doen er hier niet eens geheimzinnig over of iets de leraar loopt trots voor de klas te paraderen met zn stok in de aanslag.  De kids komen wel met leuke en goeie vragen en ben blij om te zien dat ze hier wel iets mondiger zijn dat maakt het wel leuk.

Na 2 lessen is het tijd voor de screening en ik denk dat we bijna 300 tot 350 kids met zn 3en zien en dat meer als de helft wel naar de tandarts zou moeten. We zijn nog druk bezig met de administratie als blijkt dat er nog een school op het terrein zit waar Lovia beloofd had om langs te gaan. Zij organiseren dat ze alle kids in 1 groot lokaal krijgen en dan gaan we die kant op. Ik wil lopen want volgens mij is het echt nog geen 100meter verder maar de doc wil per se de auto pakken, hij kan serieus nog niet eens 1x het gas induwen of we zijn er al......🤣

Er zijn aanzienlijk minder leerlingen op deze school en Lovia begint weer vol overgave aan haar praatje en de rest van de dag heb ik haar poetsliedje in mn hoofd zitten. Ook deze kids krijgen allemaal een screening van ons en als we bijna klaar zijn komt er een stoet voorbij met ontzettend harde muziek en iedereen is aan het dansen en schreeuwen. In eerste instantie denk ik dat het iets van een protest actie is of misschien iets van een aankondiging. Als ik het aan de kids vraagt blijkt het dat het een begrafenis stoet is, hier vieren ze je leven en het feit dat je naar de heer gaat. Geen tijd om te rouwen maar tijd voor feest vieren het leven moet gevierd worden, een hele aparte gewaarwording.

Dan zitten onze lessen en screening erop en gaan we terug naar de kliniek. Er zijn niet heel veel patiënten meer wat erg jammer is maar goed maandag is er weer een dag en dan hopelijk een heleboel patiënten en werk te verrichten. Mag nog wel een paar keer de anamnese afnemen van dokter Mensah en uiteindelijk laat ie me een paar keer het mondonderzoek uitvoeren, yes we boeken vooruitgang maar ik zou toch heel graag iet as meer doen want dit kan ik al......

De werkdag zit er weer op en we nemen de taxi richting huis. Het is hier steeds heel erg raar weer, het is standaard 30 graden maar er hangt altijd een soort van sluimer wolk voor de zon waardoor het niet echt lekker ik ga in de zon liggen weer is. En werken buiten in de tuin is hier ook geen optie want 1 er is geen plek om ergens te zitten en twee als je wel buiten zit met de laptop is die binnen 2 seconden gefrituurd en het zweet loopt in straaltjes van je af en e ontstaat een plas van zweet waar je laptop op je benen steunt heerlijk......

Na het avondeten gaat Laura naar dr kamer ze is moe..... morgen is het plan om een weekendje weg te gaan nu alleen nog bepalen hoe we gaan. We kunnen met het ov gaan maar dan zijn we uren onderweg, de vrienden van King zouden eerst ook gaan maar helaas is er geen plaats meer in de lodge dus die optie valt af, dan blijft over het huren van een auto en de enige die mag rijden ben ik omdat ik als enige mijn internationaal rijbewijs bij heb. Zowel Josh als Jordan hebben wel een rijbewijs maar geen internationaal, Laura is haar rijbewijs kwijt en King heeft er geen. Tja als jullie bij mij durven in te stappen dan wil ik wel rijden hoor. Oké optie 3 wordt hem en King en Jordan gaan hem morgenvroeg ophalen en dan rijden we om 0730 hier weg.

Vanavond spelen de bluebirds, en josh moet en zal de wedstrijd zien dus gaan we met z'n vieren op stap om ergens in een pub de wedstrijd te kijken. Nu is de Nederlandse competitie slecht maar dit is ook niet heel erg best gelukkig hebben ze alcohol. Na de wedstrijd is het tijd om in te pakken en dan blijkt dat Laura uit is met de dude van Salsa night. Tas is snel ingepakt nog even een serietje kijken in de poging het geluid van de preek dat vanuit de mega kerk komt te overstemmen en dan zit deze dag en deze eerste week.

Het was een drukke rare week! Een hoop leuke dingen gedaan en gezien en het is erg gezellig met King, Jordan en Josh. Met Laura is het nog een beetje ongemakkelijk en de stage is nog niet wat we er van hadden verwacht, maar de big bosslady doctor Eva heeft ons vanmiddag toegezegd dat we vanaf volgende week zelf ook aan het behandelen mogen dus dat beloofd veel goeds.

Nog 3 weken te gaan......

Xxsies Marina