We're the champions!!

Zondag

Vandaag gaan we naar Kisumu voor een voetbalwedstrijd samen met Paul. Hij komt ons om 10 uur ophalen en onze boze blikken van van de week hebben gewerkt want ook vandaag is hij perfect op tijd (zelfs een paar minuten te vroeg!). We springen met z'n drieën op de motor om 500 meter verder bij het busstation er weer af te springen, dit hadden we best kunnen lopen hoor...... Paul laat ons alleen achter als hij zijn motor weg gaat zetten, logisch is het allemaal niet maar het is gewoon heel lief bedoeld zal maar zeggen. Daar staan we dan te wachten en te wachten.....het blijkt dat er nog een vriend van Paul meegaat en die is er pas rond 11 uur, oftewel we hebben weer heerlijk een uur in de zinderende hitte staan wachten.  Eindelijk daar is Samuel hij moest eerst nog even naar de kerkdienst vandaar dat ie iets later was, fijn en nu gaan met die banaan en een busje scoren en vertrekken want de planning was om er om half 12 te zijn en nu mogen we hopen dat we om half 12 weg kunnen rijden.

Toen we hier om 10 uur waren kwamen er genoeg busjes die leeg waren, maar het is nu al een stuk drukker en ieder busje dat stopt heeft geen plek voor vier personen dus wachten we en wachten we...... dan besluit Paul dat het wel genoeg is geweest met wachten en in plaats van een bungoma busje waar iedereen een eigen stoel heeft gaan we in een oppropbusje anders komen we nooit in Kisumu.

Ik mag mezelf er op de voorste bank bij proppen waar al 3 mensen met een hoop bagage zitten en ik beland dus met m'n rechterbil half op de stoel en de andere helft hangt in het luchtledige. Niet geheel comfortabel hobbelen e zo richting Kisumu en na een half uur heb ik geen gevoel meer in mijn linkerkant en weet ik van ellende niet meer hoe ik moet zitten, schuif een beetje heen en weer wat een teken voor mijn buurman is om nog iets dichter op me te komen zitten en ik hang nu helemaal tussen de bank en de deur in. Gelukkig maken we na een uur een stop en stappen er deze keer eindelijk mensen uit ipv dat er nog meer mensen bijkomen. De voorbank is nu vrij en ik mag daar plaatsnemen :):):) wat een opluchting is dit eindelijk een fatsoenlijke zitplaats. We hobbelen nog een uurtje door de bergen en kleine dorpjes heen als in de verte het Victoriameer zichtbaar wordt, bizar hoe groot dit meer is en hoeveel leliebladeren erop liggen.

We rijden helemaal mee tot het eindpunt in Kisumu en komen aan bij iets wat een busstation moet voorstellen. Het is enorm druk met super veel kleine minibusje en eromheen allemaal kleine winkeltjes in een soort van mini containers en daar tussen een heleboel mensen waarvan het merendeel gekleed is in het groen en wit. We lopen braaf achter Paul en Samuel aan en komen aan bij een soort van pleintje met allemaal kleine restaurantjes die er vrij gesloten uitzien. Er staat ook een menigte tegenover elkaar en er hangt een beetje een vijandige sfeer, we lopen er snel langs en maken een soort van rondje en verlaten het pleintje weer zonder iets te eten. Kennelijk was het restaurant waar we zouden lunchen gesloten dus vervolgen we onze weg naar het winkelcentrum. Hier scoren we een muffin en wat te drinken en nog wat lekkers voor tijdens de wedstrijd. 

Via een hoop kleine straatjes zigzaggen we door het centrum, het lijkt soms net alsof je op het platteland zit terwijl we ons toch echt in het midden van het centrum van Kisumu zijn. We komen in de grote drukte van de voetbalgekte terecht, allemaal mensen op kleedjes die proberen shirts, toeters, hoeden en fluitjes te verkopen. Paul schiet er ineens vandoor geen idee waarheen en wij lopen netjes achter Sam aan, Paul bleek onze kaartjes te zijn halen en dus kunnen we in  de rij om het stadion in te kunnen. We sluiten netjes links aan als ineens blijkt dat we rechts moeten staan, daar staan de mensen met een kaartje. We willen netjes naar achteren lopen om daar aan te sluiten, maar nu is het een voordeel dat we mzungi's zijn want iedereen wil dat we voor hun komen staan, mooi dat scheelt weer extra wachten ;)

Het is een iets kleiner stadion dan ik had verwacht en het zit al aardig vol als we binnen zijn. Een plekje in de schaduw kunnen we wel vergeten, dus lopen we om het veld heen om een plekje te zoeken  waar we een beetje lekker in het gras kunnen zitten en een redelijk  uitzicht op het veld. Overal om ons heen horen we weer mzungi en een hoop mensen willen ons een hand geven alsof we een celeb zijn ofzo. We zitten aan de linkerkant van het veld thv de cornervlag en we hebben alle ruimte en een goed uitzicht. Al snel verlaat Paul ons en hij gaat mee dansen in het vak van de supports, het is fijn dat Sam mee is daardoor zijn we niet helemaal aan ons lot overgelaten.  Al snel is alle ruimte die we hadden weg en zijn we volledig ingebouwd. Laura krijgt een gezellige dronken buurvrouw met enorm ranzige voeten, gelukkig heeft ze niet heel veel zitvlees en verdwijnt weer snel.

De wedstrijd is niet van hoogstaand niveau..... sorry maar het is nog slechter als de keukenkampioen competitie, maar de sfeer is gelukkig wel goed met ergens op de achtergrond een koebel die de hele tijd af gaat en de smeulende afvalberg op de achtergrond. Echt bizar direct naast het stadion ligt een enorme vuilnisbelt, die hier en daar een beetje aan het smeulen is  en bovenop staan mensen gewoon naar de wedstrijd te kijken :o 

Inmiddels heb ik een gezellige buurvrouw gekregen die heerlijke fanatiek zit aan te moedigen. Er staan mensen in onze rug dus bewegen is niet heel erg veel mogelijk meer. Gor mahia komt op voorsprong en het gezang en de koebel blijven onverminderd doorgaan. Ik zit inmiddels heerlijk weg te branden in de zon want het is het heetst van de dag en we zitten vol in de zon. Mijn buurvrouw is mega slim een heeft een paraplu die zorgt voor wat schaduw, erg fijn! Laura wordt langzaam een beetje rood ondanks insmeren dus we wisselen van plek zodat zij even in de schaduw van de paraplu kan zitten. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik op een gegeven moment de score ben kwijt geraakt het is of 2-2 of 3-2, want er was inmiddels 1 of andere dronken droppie die ons mzungi wel erg leuk vond en maar voor ons bleef hangen. De man kon niet eens meer op zijn benen staan, heeft nog de helft van Laura haar muffin naar binnen gepropt en wilde maar dat we nog meer bier voor hem kochten..... nee vriend je kan een watertje krijgen maar bier heb je genoeg gehad. Door al deze tumult heb ik weinig van de laatste 20 minuten gezien,  maar uiteindelijk blijken ze wat de uitslag ook mag zijn : KAMPIOEN!

In tussen willen er een heleboel mensen selfies met ons maken en onze hand geven. We hebben het de hele tijd goed vol gehouden met onze nee maar nu zijn ze zo enthousiast en hyper vooruit dan maar. Daar gaan we dan alsof we een stel famous people zijn..... er komt 1 of andere fake bob marley, een voetbalfan met een enorme groene bril, goed hoor allemaal een selfie geen idee wat je eraan hebt want ze worden allemaal met onze telefoons gemaakt hahhaahahaa leuk voor onze collectie ;) We wachten de prijsuitreiking niet af want het is behoorlijk druk en er zijn maar twee kleine uitgangen dus we gaan al richting de uitgang van het stadion. Het gaat er allemaal heel vriendelijk en gemoedelijk aan toe en de voetbalfans in Nederland kunnen hier een voorbeeld aan nemen. Buiten het stadion zijn er nog een aantal kleine kraampjes over en ik kan gelukkig nog een shirt scoren met mijn eigen naam :D :D

We lopen richting een winkelcentrumpje waar het bizar rustig is, we maken gebruik van de wc als ik de toiletjuffrouw vraag hoeveel het is is ze heel vaag en is het ineens dat ik wat te drinken voor haar moet halen. Oke heel vaag dat doen we dus niet, helemaal omdat de wc nou niet echt bijzonder schoon is. We gaan de supermarkt beneden nog even in om ons eerste ijsje te kunnen scoren en een grote fles cola zero. Wat kun je toch gelukkig worden van zulke kleine dingen O:) 

Dan is het tijd om terug te gaan naar de busjes want we hebben nog een lange rit voor de boeg. Dan zien we de spelersbus met het team en de coach bovenop door de straten rijden en besluit de slipper van Laura dat het genoeg is geweest en begeeft het. Dan maar op de Afrikaanse manier van doen op blote voeten verder, gelukkig komen we snel een klein winkelstraatje tegen en daar scoort ze een paar leren slippers en een ketting. Er stopt een tuk tuk want Paul vindt dat we ver genoeg hebben gelopen en wil voor het donker bij de bussen zijn dus het laatste stukje gaan we met de tuk tuk :D hahahaha zo grappig in zo'n karretje zitten!

We gaan terug gelukkig  wel met een niet opstapelbusje dus we zitten redelijk comfortabel en we hobbelen rustig terug. Het begint al een beetje te schemeren en dan is het al snel donker hier in Kenia. Verlichting langs de weg kennen ze hier niet dus het is echt aardedonker en ik vind het knap dat de chauffeur alle gaten in de weg op tijd weet te ontwijken. We worden netjes voor ons hotel afgezet en nemen afscheid van Paul en Sam die nog een stukje verder met het busje gaan. We zien ze dinsdag weer dan gaan we naar de laatste klassen van Ukwala.

Bestel wat te eten en Elvis is zo lief om het volume van de muziek iets zachter te draaien voor me :) heel fijn dan kan ik mezelf tenminste nog horen denken. Ik heb echt mega honger aangezien ik vandaag eigenlijk niet heel veel gegeten heb, de muffins zitten nog onaangeraakt in m'n tas en ook het zakje chips dat ik mee had is nog dicht. Ik schrans het avondeten echt op alsof ik dagen niet gegeten heb, maar het smaakt echt heerlijk vanavond de wet fry is toch echt wel veel beter als de chicken curry eindelijk iets zonder kerrie smaak.

Compleet gesloopt is het tijd om naar bed te gaan :) 

Maandag

Omdat maandagen heel zwaar zijn moeten we daar natuurlijk het beste van maken en ook vandaag is maandag dus zwembad dag! :) Yeah hoe bedoel je we zijn gewoontediertjes ;)

Daar gaan we dan met het busje naar het VIP hotel, het busje wordt aardig vol gestampt en uiteindelijk zitten we met 19 mensen in het busje! OMG ik zit gelukkig helemaal achterin naast een lief klein oud vrouwtje dat de hele tijd maar verwonderd naar me kijkt en steeds een grote glimlach geeft. Laura wordt een soort van versierd/ gekoppeld aan een Keniaan want dat is veel beter dan een lange afstandsrelatie met iemand in Engeland?!?! de logica ontbreekt ons maar hij is er van overtuigd dat het beter voor haar is. Binnen 20 minuten bereiken we onze bestemming en slenteren we het hotel als er ineens een dude zeer enthousiast onze handen wil schudden. Bah bah bah al die kleffe vieze handen ik geloof niet dat ik daar aan kan wennen. Hij loopt gezellig met ons mee en vraagt of ie mag zien wat er in Laura haar tas zit? Uhm opvallende poging om in onze tassen te komen, maar nee bedankt vriend je mag niet kijken fijne dag verder.

Bij het hotel zijn ze druk bezig om de kiezelondergrond te bestraten en er staan een hoop werklui in de volle zon stenen te leggen, het ziet er aardig strak uit. We nemen plaats op onze bedjes, nemen een duik in het zwembad en genieten van de rust en de verkoeling. Niet slecht voor een maandag.

Voor de lunch willen we eens iets anders dan kip curry dus ik vraag om de pasta met meatballs, waarop de chef vraagt wat voor kruiden ik dan lekker vind!??!? uhm never mind..... doe maar een meat pizza dan, Laura besteld een veggie pizza en we nemen nog een salade om te delen want we hebben behoefte aan wat groenvoer. Ik heb geen idee wat de kok aan het doen is maar naar 2 uur is er nog geen pizza te zien :0 begin nu langzaam hangry te worden en wil eten!!! De manager loopt langs en verteld ons dat ze net de oven ingaan...... HUH?! wat 2 uur later!!??!? wat heeft ie al die tijd gedaan??? Maaaaaaarrrr het was het wachten meer als waard want de pizza smaakt erguhhhhh lekker, helaas moet ik hem wel delen met onze poezenvriendje ;).

Ons privé zwembad is inmiddels betreden door nog wat andere gasten, kan toch niet ;) en die proberen een soort van wedstrijdje te houden wie het snelst kan zwemmen en we verbazen ons dat ze überhaupt vooruit in het zwembad komen want het is alsof er een hond met epilepsie ligt te spartelen. Ach ja ze hebben er in ieder geval een hoop lol in. We gaan op tijd terug Laura heeft niet zo heel veel zin om nog langer te blijven.

 Terug met de bus, op de een of andere manier is de terugweg altijd duurder ach ja vooruit dan maar daar gaan we. We mogen wel voorin zitten dus we zitten heerlijk comfortabel. en zijn binnen no time terug bij ons hotel. Vanavond niet echt trek zit nog vol van de pizza van vanmiddag. Dus we chillen wat op onze kamer en kunnen eindelijk verder met This is us, en daar liggen we dan weer te snotteren op onze bedjes. Vandaag op tijd naar bed, morgen worden we om half 9 opgehaald om voor de laatste groepen naar Ukwala te gaan.

Dinsdag

Daar gaan we weer een dagje vragenlijsten en poetslessen, heb er zin in! M'n ACTA t-shirt weer aan tas vol met vragenlijsten klaar voor de laatste ronde op Ukwala. Laura komt beneden en het lijkt alsof ik Casper het spookje zie, ze ziet er echt belabberd slecht uit. Ze heeft ontzettend veel last van haar buik, waarschijnlijk iets in het eten geweest :( Het gaat niet echt lukken om een half uur achterop een motor te gaan zitten en de wc's op de school daar zijn ook niet echt je van het dus niet echt een strak plan als je om de 5 minuten moet rennen naar de wc. 

We bellen Paul om te zeggen dat het vandaag niet gaat lukken, ik zou eerst nog in m'n eentje gaan maar het zou wel erg jammer als Laura die klassen niet meemaakt dus we besluiten om hem van de week te doen als ze zich weer wat beter voelt. Paul maakt zich enorm zorgen en wil dat we meteen naar het ziekenhuis gaan. We proberen hem duidelijk te maken dat dat echt niet nodig is, het is gewoon een klein buikgriepje eerst een dagje aankijken en dan zien we wel verder. Dan staat Paul en zijn collega ineens voor onze neus, ze waren dus al onderweg naar ons :( hij vindt het echt geen goed idee dat we niet naar het ziekenhuis gaan en vanavond komt ie weer langs als het dan niet beter is dan wil hij echt met ons naar het ziekenhuis. Ze vertrekken naar school, Laura gaat naar de kamer en ik ga in de tuin aan de slag voor ACTA.

Gelukkig werkt het WI-FI vandaag goed en kan ik een hoop voor elkaar krijgen. Begin alvast met het schrijven van mijn verslag voor het klinisch profiel, pas de dataset van SPSS nog aan en net als ik besluit dat het tijd is om te genieten van de zon komen er een hoop wolken. Ach een beetje schaduw is niet heel erg vervelend, en ik lig heerlijk op mijn gemakje een boekje te lezen. Heerlijk zo'n dagje :)

Laura voelt zich gelukkig al ietsje beter, maar nog niet super. Ik bestel even wat te eten, maar het gaat toch niet echt super dus ze gaat weer terug naar boven. Ik bel nog even met het thuisfront, joep heeft er vandaag alleen niet zoveel zin in maar klets even gezellig bij met miesje. Dan komt mijn eten en ik baal als een stekker vandaag is het weer groenvoer...... het is een soort van boerenkool maar dan met de geur van hamstervoedsel. Gelukkig helpt het om er een hoop van de curry saus over heen te gooien, neem Laura haar eten mee naar boven zodat ze toch wat te eten binnen krijgt. 

Helaas heeft onze vierde zender er de geest aangegeven en hebben ze fox vervangen voor een Keniaanse zender waar 1 of andere Spaanse serie zo slecht nagesynchroniseerd wordt echt zo fout. Helaas wil de assistent manager de serie zien dus we moeten wachten tot dit drama is afgelopen...... Gelukkig is het wel op tijd voor grey's anatomy, maar als we er midden in zitten veranderen ze de zender ineens weer naar een voetbalwedstrijd :/ Oké even naar beneden dan maar want we willen graag zien hoe het afloopt met de niertransplantatie. Ja nu wil de assistent manager deze wedstrijd zien...... uh hallo wij zijn betalende gasten en zitten midden in onze aflevering en kunnen niet heel veel anders doen dus please put FOX back on?!?!? Ik geloof dat de boodschap duidelijk is want nog voor ik boven ben is Grey weer terug en zien we een happy end.

Woensdag

Helaas voelt Laura zich nog niet helemaal tip top dus ook vandaag blijven we nog een dagje bij het hotel. Kan zij een beetje opknappen en ik aan de slag met mijn nieuwe beste vriend: SPSS. Ik heb een hele stapel met ingevulde lijsten meegenomen en m'n plekje in de schaduw geclaimd en daar ga ik dan. Het gaat eigenlijk best aardig alleen niet zo heel snel..... Beetje jammer maar gelukkig heb ik alle tijd. 

Dan verrast Laura me met een heerlijke lunch : een lekkere tonijnsalade op bruin brood en een ijskoude cola zero :):) zo lekker, en eindelijk na 5 weken vragen is het eindelijk gelukt en hebben ze een hele voorraad aan coke zero <3 Zo weer een goede bodem gelegd voor de middag en daar gaan we dan eerst even genieten van de zon voordat die straks weer verdwijnt achter de wolken. Man wat ga ik dit straks missen dat heerlijke weer, iedere dag zonneschijn en minimaal 25 graden ja daar kan ik wel aan wennen. 

Verder is het een mega saaie dag......ik vul nog een stapel vragenlijsten in, maak een begin met een planning en begin eindelijk eens aan mijn bullet journal :)  Rond 17 uur wordt het toch wel weer heel erg donker en ziet het eruit alsof het straks weer flink gaat losbarsten. Verplaats me maar alvast naar de tent van het restaurant in de hoop dat al mijn spullen droog blijven en werk nog even door tot het eten komt.

Laura voelt zich bijna helemaal weer de oude dus morgen gaan we eindelijk weer aan de slag! Nu al zin in want hoe lekker en relaxed het ook is om ongestoord te kunnen werken iets actiefs en interactief met andere mensen geeft toch wat meer voldoening.

Na een paar afleveringen van friends en jane the virgin zit deze dag er weer op naar morgen een dag met 120 puber jongens in het vooruitzicht. Daar heb je een goede nachtrust voor nodig dus nighty night.....

xxsies makje