Partytime!!

Zaterdag

Vandaag een drukke drukke dag..... We gaan lunchen bij Ronald en zijn familie, we hebben hun kids na al deze weken nog steeds niet gezien dus dat moet wel voordat we weggaan. En we gaan naar een muziekfestival of iets wat daar voor door moet gaan.... zouden we eigenlijk gisteren heen gaan, maar dat was dus niet op vrijdag maar op zaterdag dus nu een volle dag.

Na het ontbijt nog even snel een klein wasje doen en een beetje de kamer fatsoeneren en Ronald laten weten dat we om 11 uur klaar zijn en voor de deur van het hotel zitten. Hij kan er zelf helaas niet bij zijn hij heeft een begrafenis van 1 van de ouders van een examenkandidaat van Nyasanda. Uiteraard zitten we netjes klaar om iets voor 11 uur maar geen motor te zien. Ik dood de tijd met het kijken van Nederland tegen China om de derde plek van het WK als een kleine 20 minuten later er eindelijk een motor verschijnt. We maken nog even snel een pitstop bij de supermarkt voor wat soya sauce en gaan dan naar het huis van Ronald. De chauffeur brengt ons helemaal tot aan de deur en we worden vriendelijk begroet door Patricia en 4 meiden. 2 dochters en 2 nichtjes die bij hun wonen. Het is een ienieminnie huisje waar ze in wonen, maar ze wonen hier alleen tijdens de het schooljaar hun echte huis is 20 minuten verderop, maar dat is niet handig om daar te zijn ivm werk en de kids hun scholen. De meiden zijn super verlegen en waren net bezig om hun vlechtwerk uit het haar te halen. Laura haalt het er bij de jongste dochter Golda uit en dan moeten er natuurlijk ook nieuwe vlechtjes weer in. Lau gaat aan de slag met haren vlechten en ik ga de keuken in om alvast wat te snijden en een begin te maken met koken.. We maken een simpele fried rice, kan niet zoveel aan mis gaan. 

Nadat Golda haar haar gevlochten is wil de oudste natuurlijk ook twee van die mooie vlechten dus Mel neemt ook plaats bij kapper Lau. Als alle haartjes klaar zijn is ook het eten klaar dus perfecte timing. Er komen nog wat buurtkindjes mee eten en iedereen is aan het smikkelen. Helaas moeten we op tijd weg want we moeten nog naar het muziekfestival. Ze lopen met ons mee naar de weg om een motor te scoren die ons terugbrengt naar het hotel, scheelt weer tijd! We geven een dikke knuffel en zien ze morgen weer als we een afscheidsetentje geven voor iedereen die ons geholpen heeft de afgelopen weken.

Oké en nu zin maken om naar een feest te gaan..... het klinkt heel erg maar ik heb er niet zo heel veel zin in. Ik heb wel zin om uit te gaan, maar geen zin dat iedereen de hele tijd naar je zit te staren en al die mensen zijn zo super soepel dat ik echt een enorme houten klaas lijk. Stap 1 is bedenken welke out fit , het duurt tot laat dus een lange broek is misschien wel handig, niet zo heel veel keus dus simpel zwart hemdje en klaar is marina. 

En dan begint het wachten..... want ja het is Kenia en als je zegt dat je ergens om half 3 bent dan is het heel normaal als je er pas tegen vijven een keer aan komt zetten. Ik heb best veel geduld maar dit wachten vind ik gewoon irritant, helemaal omdat we best snel weggegaan zijn bij Ronald zijn familie en dan hadden we daar nog best langer kunnen blijven. Maar goed niets aan te doen we doden de tijd een beetje met kletsen met Sam die is inmiddels ook gekomen, hij gaat gezellig mee. Als eindelijk Dennis arriveert, niet met de beloofde taxi zoals ie had gezegd dus dat moeten we ook nog gaan regelen.... ( adem in adem uit tel tot 10....) 

We lopen richting centrum want er gaan geen busjes naar Siaya maar wel een soort van taxi's, gewonen auto's die je zo vol mogelijk propt. Sam en ik lopen alvast vooruit want Dennis moet zijn tas nog ergens dumpen kennelijk zit er een hotel naast ons hotel en daar werkt dan weer een vriend van hem ook goed zolang ik maar niet nutteloos hoef staan te wachten. We hebben eigenlijk vrij snel een auto die de goeie kant op gaat en die nog leeg is dus waar we makkelijk met zijn vieren in passen, maar goed het is natuurlijk Kenia en daar proppen we gewoon zoveel mogelijk mensen in een personen auto, nou  heeft deze auto 2 achterbanken dus zouden er in theorie 6 personen op de achterbank zitten nou dat worden er gewoon 9..... ben ik even blij dat ik voorin zit ;) natuurlijk is 1 stoel voorin niet voldoende dus maak je van je bekerhouder en plek waar de handrem zit ook nog een zitplaats en dus krijg ik gezellig iemand naast me . We zijn helemaal volgeladen en daar gaan we dan. Het is 25 minuten rijden en de weg er naar toe is redelijk te doen, er is 1 stuk weg dat echt een gatenkaas is maar wat slalommen en we komen er zonder klerenscheuren doorheen. We stappen in het centrum uit en lopen blindelings achter Dennis aan die weet de weg. Het eerste restaurant waar we wat gaan eten is kennelijk dicht, dus op naar het volgende. Er is kennelijk niet heel veel keus dus lopen we naar een soort friettent, maar die is dicht want er is geen stroom.... we slenteren door wat straatjes maar nergens wat eten te vinden. Gelukkig heb ik nog wat pepermuntjes dus dat is een perfecte avondmaal, ik ben na India wel wat gewend dus ik overleef het wel.

We vinden een klein eettentje waar ze nog wel iets van ugali hebben, maar daar heb ik niet zo heel veel zin in. Als we daar zitten te eten komt er een man op leeftijd naar me toe die mij wel graag wil hebben. Ja jij mzungi jou wil ik wel hebben, want je geeft zo mooi licht ( hahahahah omg) hij wil me dus serieus als lamp hebben. Oh hilarisch, geen idee of ik dit nu als compliment moet zien maar als lamp fungeren dat heb ik nog niet eerder gedaan.

We lopen in het pikkedonker terug naar de locatie daar waar het feest is, ik snap nu wel waarom er hier zoveel verkeersdoden zijn want je ziet echt geen hand voor ogen en ik blij dat ik een zaklampje heb meegenomen en blijf dicht achter Sam aanlopen zodat ik niet ergens ineens in een greppel beland. Aangekomen bij iets wat een soort hotel of resort is, blijkt het feest nog niet echt begonnen terwijl het eigenlijk al in de middag had moeten beginnen. Dus eigenlijk maar goed dat Dennis niet op tijd was anders hadden we hier de hele tijd voor niets gezeten.

Ze zijn nog bezig met sound checken en we halen alvast een drankje als we net ergens zitten moet ineens iedereen het terrein verlaten want je moet een kaartje kopen!? Oh oké we zijn net binnen komen lopen en hebben dat gevraagd maar was niet nodig.... maar goed dan gaan we naar de poort. We hoeven gelukkig niet helemaal naar buiten, maar betalen onze kaartjes krijgen een geweldige stempel op onze arm. Het duurt nog een lange tijd voordat het echt begint maar dan komt er toch een bandje op het podium en kan het feest beginnen.......

Tja het is denk ik nog te vroeg want iedereen die er is blijft op zijn stoeltjes zitten. Lau besluit om de dansvloer dan maar alleen onveilig te maken en ik blijf heerlijk veilig op mijn stoeltje zitten (hahahaha). Voor mijn gevoel is ieder liedje bijna hetzelfde en ik hoor echt weinig verschil ( sorry)  Dan komt band nummer 2 en het begint langzaam aan wat drukker op de dansvloer te worden, gelukkig ik ga daar echt niet met zijn tweeën staan dansen alle ogen zijn al op ons gericht maar dat gaat met toch echt te ver.  Ik had Dennis en Sam beloofd dat ik voor 12 uur van mijn stoel zou afkomen en die belofte daar houd ik me dan ook netjes aan ;) Onze tafel is een beetje achterin en ze willen iets verder naar voren, oké best geen probleem het is druk dat kan ik aan. Sam is ruim twee meter en loopt soepel door de mensenmassa heen en ik volg netjes met Lau achter me aan, en we gaan steeds meer naar voren en voren tot we ineens helemaal bij het podium zijn..... uh wacht nee... oké daar staan we dan op het podium :O Whaahahhaaa OMG ik wil hier weg, ik ben hier niet dronken genoeg voor ( ik zit aan de cola light.....) hellup!!Lau wil nog een poging tot stage diven doen maar dat kennen ze niet helemaal hier dus na 5 minuten vind ik het wel weer genoeg en spring van het podium af.

Het is mega gezellig en de volgende band is een stuk beter als de eerste en de tijd vliegt voorbij! Het is na 12en tijd om even mn broertje te feliciteren want die is vandaag jarig!! Dan even naar de wc en wat heb ik daar een spijt van. Echt te ranzig voor woorden , ik snap echt niet hoe mensen dat kunnen maar ik ga gewoon echt over m'n nek van de geur die uit dat gat in de grond komt. Het is maar goed dat ik niet gegeten of gedronken heb anders had ik er nu alles uitgegooid. Bah Bah ik kom echt kokhalsend en stikkend dat hokje uit, ik heb frisse lucht nodig.

Lau is moe van al het dansen en Dennis probeert om een taxi terug naar huis te regelen, maar dat blijkt niet zo heel makkelijk te zijn. En dus zitten we daar bijna een uur bij de uitgang te wachten tot het lukt om vervoer te regelen. Eerst wil hij dat we met motors gaan, maar dat vind ik niet echt een super strak idee aangezien Lau nu op een steen zit te slapen, helemaal bezweet is en we geen van beiden iets van een trui of helm hebben. Uiteindelijk lukt het dan om een auto te vinden, we moeten wel met zijn vieren op de achterbank proppen maar vooruit we hebben een rit naar huis. Het is een beetje raar ritje, het zijn kennelijk politieagenten buiten dienst en dan mag je met je pistool zwaaien door de auto terwijl je op je telefoon zit te spelen. Echt hoor hoe het hier allemaal kan ik weet het niet maar vooruit we komen veilig en wel aan bij het hotel en ondanks dit rare ritje terug was het een zeer geslaagde avond/nacht!

Zondag 

Uitslapen na zo'n avond en nacht wat zou ik het graag willen maar ik verval al snel in mijn normale gewoonte en na 3 uurtjes slapen zit ik fris en fruitig aan het ontbijt. Lau heeft er vandaag iets meer moeite mee om uit bed te komen dus ik besluit om lekker uit te brakken op mijn handdoekje in de zon met mijn boekje. Heerlijk zo'n zondag ik kan wel wennen aan dit temperatuurtje in oktober :) 

TIjd om inkopen te gaan doen want vanavond hebben we mensen uitgenodigd om te komen eten en voor het personeel om ze te bedanken voor alles wat ze de afgelopen weken voor ons gedaan hebben. Geen zin om te lopen op het heetst van de dag dus snel een motor naar het dorp, duiken de supermarkt in de markt op voor een berg groente en proppen alles in mijn tas. 40 tomaten, een lading uien, paprika en nog een hoop troep. Er staat al de hele tijd een motormannetje dat ons heel erg graag wil terug brengen dus iedere keer als wij een stukje verder lopen naar een ander kraampje komt ie krampachtig achter ons aan. Nee vriend we gaan echt wel met je mee terug maar we moeten eerst inkopen doen. Bepakt en bezakt stappen we met zijn tweeën achterop en dit is voor het eerst dat ik denk dat we gaan omvallen, want we glijden echt alle kanten op als ie probeert om een klein heuveltje op te komen. Gelukkig is het maar een klein stukje en als we eenmaal op weg zijn gaat het best aardig en zijn we snel terug bij het hotel.

Tijd om de keuken in te duiken en te gaan beginnen want over anderhalf uur staan de gasten al voor de deur. Althans we hebben 17 uur gezegd, benieuwd hoe laat ze komen hopelijk deze keer op keniaanse tijd;)

Man Man Man wat is het warm in de keuken, het is echt een sauna met dat gasfornuis in mijn rug en de branden zon op de golfplaten van het plafond. Het zweet loopt echt in straaltjes van me af...... Ik snijd alle aubergines, tomaten, uien, paprika's en champignons en dan kan het maken van de pastasaus beginnen. Lau is druk bezig met de boontjes voor haar Nicoise salade, maar we lopen mooi op schema en de koks helpen echt super mee zo lief! en ze willen alles weten wat hoe en waarom. Dan staat er ineens iemand in het raam die ik niet ken, een grote forse gezette dame die ineens een hoop stampij gaat staan maken wat wij wel niet in de keuken doen.  Aangezien Lau alles geregeld heb  weet ik niet of we uberhaupt toestemming hebben, maar ik ging er wel vanuit. Het blijkt dus de manager te zijn en ze is afgelopen maand met verlof geweest en Lau heeft het aan de koks en de assistent manager gevraagd en die vond het oké. Dus ze stormt af en reageert nog heel boos op de koks dus geen idee of die nou straks op hun kop gaan krijgen vanwege ons.

Snel even naar boven om iets fatsoenlijks aan te trekken aangezien ik helemaal onder de tomatendrap zit en zo kan ik de gasten niet welkom heten. Vlieg ook nog even onder de koude douche door en trek iets schoons aan. Lau aflossen in de keuken en de laatste dingen klaar maken. Het is 17 uur maar gelukkig is er nog niemand pffff.... Dan 1 voor 1 vanaf een uurtje of 6 druppelt iedereen een beetje binnen. Ronald zijn familie, Sam en Gordon  ( mijn chauffeur naar ukwala) Paul zonder familie, die komen nog zegt ie maar zullen uiteindelijk niet meer komen. En een aantal van de stafleden, komen ook gezellig langs.

Het is echt grappig om te zien dat ze niet alles zomaar eten of het willen proberen. Spaghetti kennen ze niet dus dat is eng en raar, Salade hmmm tuna?! dat ken ik niet, groente curry met kokos wat!? nee ik neem wel rijst met linzen.... Hahaahaha echt Lau doet enorm d'r best om iedereen van alles te laten proeven maar de meeste zijn er niet zo van. Dus blijven we met een berg eten zitten, maar goed dan hebben we de komende dagen zelf wat te eten.

Iedereen blijft uit beleefdheid zitten, maar de kids vallen inmiddels in slaap en de rest zit allemaal heel gezellig op hun telefoon te kijken. Dachten we dat wij aan onze telefoon verslaafd zijn, hier in Kenia kunnen ze het nog een graadje erger. We zeggen dat als de mensen willen gaan dat ze mogen gaan en nemen van iedereen afscheid.

Ruimen nog even wat op en dan zit deze dag er weer op, morgen gaan onze laatste 4 dagen in Ugunja in zo'n raar idee. Want het voelt alsof we naar huis gaan maar we gaan helemaal niet naar huis we gaan door naar onze volgende bestemming.

xxsies makje