Heartbreaking and heartwarming

Maandag

Vandaag eens een andere maandag dan onze standaard maandag en dus geen zwembad maar een stapel vragenlijsten invoeren :/ Na een goed ontbijtje neem ik weer plaats op mijn vaste stekkie en ga stug door met het invoeren van de vragenlijsten. Het is vandaag een beetje rare dag het is warm maar helemaal bewolkt. Perfect om aan de slag te gaan.

De lucht wordt langzaam donkere en ik neem het zekere voor het onzekere en neem plaats in de ontbijttent. Bestel een thermoskan met heet water en installeer me daar. Mary komt even langs om te vragen of we nog met haar langs de tandarts kunnen gaan. Ik zeg dat we vrijdag tijd hebben als ze zorgt dat ze vrij krijgt dan gaan wij wel met haar mee. Dan vraagt ze me wanneer ik afstudeer? Uh hopelijk binnen nu en een jaar hoop ik mijn diploma te halen. Dan zegt ze ineens dat het wel leuk zou zijn als zij bij de diploma uitreiking zou zijn!??! HUH!? WAT?! Beetje raar aangezien we niet mega goed met je omgaan ofzo maar als jij dat wilt, maar dan moet je wel zelf het ticket betalen. Nee, nee, nee natuurlijk dat niet dat moet ik betalen. Dan vraag ik haar en waar denk je dat ik dat van moet betalen? Ik ben maar een student en ik moet gewoon hard werken voor mijn geld en ik ben niet rijk ofzo. Ik verdien misschien in verhouding meer geld, maar mijn kosten zijn ook veel hoger dan die van jullie. En als ik zeg dat ik s'nachts werk om mijn studie te kunnen betalen en te leven kijkt ze me heel raar aan. Ik word er echt een beetje moe van dat iedereen maar denkt dat we rijk zijn, ja ons geld is hier meer waard maar in Nederland ben ik gewoon een hard werkende student. Dus nee ik ga niet jouw vliegticket betalen. Ze kijkt heel raar en loopt langzaam weg......

Ik ga nog even door met het invullen en ineens breekt het onweer los en ben ik blij dat ik droog in de tent zit. Nou ja droog..... de tent is waterdicht maar van alle kanten loopt het water naar binnen. Erg veilig ook met al die open stopcontacten hahahaha Dan is het tijd om maar weer eens wat eten te bestellen want het gaat vast wel weer even duren voordat het eten er is. Had gelijk en bijna twee uur later staat onze maaltijd op tafel. Het is echt bizar hoe lang het soms kan duren voordat het eten hier op tafel staat maar gelukkig smaakt het wel.

Een avondje Hawai Five O met onze favoriete chin ho kelly en alle andere voorstukjes die we nu al 5 weken non stop op repeat zien. De reclame blokjes zijn hier gelukkig niet lang, maar wel heel veel en iedere keer hetzelfde...... we kunnen ze nu helemaal uit ons hoofd.  Tijd om het licht uit te doen en het genoeg voor vandaag te vinden.

DInsdag

Na het ontbijt komt Ronald ons ophalen we gaan naar de school van zijn vrouw, Patricia, een school voor geestelijke en lichamelijke gehandicapten. Op de afgesproken tijd komt hij met twee motorrijders voor het hotel aanrijden en Laura en ik klimmen samen achterop de 1 en Ronald op de andere. Het is een heel klein stukje en voordat we goed en wel op weg zijn zijn we al gearriveerd.

Het is een groot terrein met een hoop gebouwen, allemaal in dezelfde stijl als nyasanda alleen ziet het er hier allemaal een stuk beter uit. Als we de poort doorlopen zien we de eerste groep met kids waar toevallig net de tanden van gepoetst worden. Mijn hand wordt meteen vastgepakt door een klein jochie, Max, en hij kijkt me aan met een grote glimlach. Mijn hart breekt meteen het is echt zo bizar om te zien hoeveel kids hier zitten , bijna 125 kids met allemaal verschillende aandoeningen en ik allemaal verschillende gradaties. En voor deze kids die zoveel aandacht, liefde en zorg nodig hebben zijn nog maar 6 docenten beschikbaar. :0 Ook hier hebben ze te maken met bezuinigingen, maar ondanks dit proberen ze er het beste van te maken. En gelukkig hebben ze ook nog 6 hulpmoeders die ze bij staan.

We gaan als eerste naar een klaslokaaltje waar een aantal kids zitten die dagelijkse huishoudelijke bezigheden leren. Zoals koken, afwas en wassen en als wij naar binnen lopen zijn ze net bezig om water te halen voor het wassen. Het meisje komt aanlopen met een enorm grote teil met water op haar hoofd en dit gaat net niet helemaal goed als ze hem naar beneden probeert te tillen en ik krijg een hele golf water over me heen. Hahahaha goeie binnenkomer. In deze klas zitten kinderen met een lichte beperking, laag IQ of epilepsie.

We vervolgen onze weg naar het kantoor van de directrice en worden hartelijk welkom geheten. Het is een leuk en prettig gesprek en we worden wel 100x hartelijk welkom geheten. Wij mogen verder het programma van de dag bepalen en hoe willen we het aanpakken, hun schema is flexibel dus alles is mogelijk. Oké geen idee hoe we dit gaan aanpakken les geven aan kinderen met een beperking is nieuw voor mij, maar het lijkt me handig om het in kleine groepjes te doen. Nee, hoor ze kunnen allemaal tegelijk dat is geen probleem dat doen ze vaker...... Oh oké als jullie denken dat het kan dat ze allemaal luisteren dan is het goed.

We krijgen verder een rondleiding over het terrein, Patricia laat ons de verschillende lokalen zien waar ze bepaalde vaardigheden leren waar ze straks als ze thuis zijn ook wat aan hebben. Zo leren ze haren invlecht en gebruik te maken van een tondeuse ( scheelt ook geld voor het laten komen van een kapper) ze hebben een lokaal waar ze houtbewerking leren en waar hele mooi zelf gemaakte stoelen en tafels staan.Super om te zien dat de kids niet gewoon in een hoekje worden gestopt maar dat ze echt proberen om ze skills mee te geven.

We stoppen in het klaslokaal waar de kindjes met down syndroom zitten, de kinderen zitten lief aan tafel en willen ons allemaal een handje en een knuffel geven zo vertederend. Max heeft mij weer gevonden en wil mijn hand niet meer loslaten en niemand anders mag mijn andere hand want ik ben van hem. Dan zeg ik dat ik twee handen heb en dat ik echt nog wel een ander kindje een handje kan geven hij kijkt even op geeft een scheve glimlach en dan is het goed. We delen samen high fives uit en kijken hoe de kinderen bezig zijn met het maken van een badmat. Ze worden begeleid door een meisje dat voorheen zelf of deze school zat en nu hier werkt en woont en de kids begeleid. 

Dan worden alle kinderen opgetrommeld om onder de grote boom plaats te nemen met zijn allen en alle tandenborstels te verzamelen. Het is echt bizar om te zien hoe georganiseerd dit gaat, ondanks dat er weinig docenten en/of volwassenen zijn. Het werkt middels een soort van buddy systeem, de iets oudere kids of degene die niet heel zwaar beperkt zijn zorgen voor een ander. En binnen mum van tijd staan er allemaal banken onder de bomen en zitten de kids allemaal netjes op de bankjes. Er is er 1-tje die een beetje dwars is maar Patricia neemt hem rustig bij de hand en ook hij gaat netjes op de bankjes zitten. 

Net als bij de gewone kids verbaas ik me er over hoe wel gemanierd die kids zijn, en zelfs hier met de al deze gehandicapten kinderen heerst er totale rust en orde. We slaan de les waarin we vertellen wat goed en slecht is over want we weten niet hoeveel er blijft hangen, wel vertellen we de docenten uiteraard alles over eetmomenten en suiker en het nut van poetsen. We laten met de grote borstel zien hoe ze zouden moeten borstelen en ze doen het allemaal maar dan wel buiten hun mond. hahahaha Dus terwijl Laura voor de groep de uitleg blijft geven, loop ik langs de kids en probeer ze van dichtbij wat aanwijzingen te geven. Het is echt super leuk om te zien hoe enthousiast ze zijn en hoe erg ze hun best willen doen om goed te poetsen. Na onze les gaan ze allemaal tegelijk met tandapasta en al hun tanden poetsen, het is echt ontroerend om met deze kids bezig te zijn en ze laten het allemaal zo goed toe om in hun mond te  laten kijken en ze te poetsen.

Dan is het tijd om nog even te spelen met de kids en dan is het tijd om afscheid te nemen van de kids en Patricia. We laten nog een aantal tandenborstels en tandpasta achter. Ze zijn er mega blij mee en staan er trots mee omhoog. Na een paar flinke knuffels, high fives en byes gaan we terug naar het hotel. Het is een kleine 20 minuten lopen maar zo midden op de dag is het best warm, maar een beetje beweging is wel lekker. Onderweg komen we nog twee masai jongens tegen die proberen om ons een riem te verkopen of een mooie ketting, helaas hebben we niets nodig dus ze zetten hun weg verder op hun slippers van autobanden.

In het hotel aangekomen ga ik nog even verder met het invoeren van een paar vragenlijsten want ik wil ze graag af hebben voordat we hier straks weggaan aangezien ik ze niet allemaal wil mee slepen in mijn rugzak. Heb nog even contact met Ronald morgen gaan we terug naar Nyasanda om daar ons klein opgezette  onderzoek te gaan afronden. Morgen is eigenlijk een soort presidentsdag en pas vandaag is besloten dat het een nationale vrije dag is, maar de Form 4 is morgen wel gewoon op school dus dan gaan we morgen starten met onze mondonderzoeken om te kijken hoeveel we er kunnen doen.En hopelijk zien we een verschil tussen beide groepen.

Helaas komen er weer een hoop donkere wolken aanzette dus ik verplaats me naar het restaurant om daar nog even door te werken tot het avondeten. Dat laat zoals gewoonlijk weer even op zich wachten maar de tijd gaat toch tergend langzaam als je met SPSS bezig bent. Na het avond eten is het weer tijd voor onze favoriete serie avond al moeten we natuurlijk wel weer even zeuren voordat FOX weer terug is. Gelukkig missen we niets van Hawai Five O, Numbers en als afsluiter eindelijk een nieuwe aflevering van Grey's anatomy.

xxsies Marina