Amsterdam - Caïro - Nairobi - Kisumu - ?? Ugunja ??

Daar zit je dan bij de gate te wachten tot je mag boarden, 1540 zouden we de lucht in gaan maar inmiddels is het al 1535 en is weinig tot geen actie te zien bij onze gate. Dan nog maar even snel wat muziek downloaden, appjes versturen en wachten op tot we eindelijk dat vliegtuig in mogen.

Met een kleine 50 min gaan we dan eindelijk de lucht in en gaat het nu toch echt allemaal beginnen. De jongen naast me heeft het niet zo heel erg op vliegtuigetiquette en zit bovendien ook nog eens met zijn dikke winterjas aan!! serieus?! Vliegtuigen zijn al niet zo heel comfortabel maar mijn buurman weet het nog een beetje vervelender te maken door lekker mijn kant op te leunen, met zijn mond wagen wijd open een heerlijk geluid te produceren en vervolgens om met zijn hoofd tegen mijn schouder aan te gaan liggen! Oké de armleuning mag je hebben maar mijn schouder nope, dus niet geheel subtiel (zoals jullie wel van mij gewend zijn ;)) ga ik verzitten en hij schrikt op en zonder blikken of blozen gaat ie verder met slapen, maar gelukkig niet meer op mijn schouder.

De vlucht verloopt verder rustig, kijk nog een filmpje aangezien ik die nog niet in de bios had gezien, tomb raider, en ik maak het kleinigheidje dat Ilke in mijn tas had gestopt zoals beloofd pas in het vliegtuig open. En ja hoor ze had gelijk daar kwamen de tranen weer, ik wist niet dat ik zo'n emotioneel wrak was.  Thnx lieve Ilke voor het lekkers en de lieve woorden!

Als de landing wordt ingezet en ik mijn boarding pas voor de volgende vlucht erbij pak, realiseer ik me dat door de vertraging die we vanaf schiphol hadden ervoor gezorgd heeft dat onze ruime overstaptijd van 1 uur en 45 min niet meer zo heel ruim is.... Het is namelijk al 21:02 als ons vliegtuig nog aan het taxiën is en onze volgende vlucht allang aan t boarden is aangezien we om 2145 de lucht in moeten. Ik voel een dejavu opkomen aan de vorige vakantie met briljant geplande overstappen, en ja hoor daar gaan we dan als een stel malloten rennen we over de luchthaven van Caïro om onze volgende vlucht nog te halen. We zijn niet de enige twee zo te zien, 2 jongens zetten net als ons ook de sprint er in als de final call wordt omgeroepen en ik onze naam over de speaker hoor schalmen. En natuurlijk hebben we de achterste gate, geen idee hoe ze dat weer bedacht hadden maar volgens mij komt  nog altijd voor 10 en 9 maar in Egypte tellen ze heel raar waardoor je eerst 10, 9, 8  hebt dan doorgaat naar 1, 2 enzo verder en als laatste ja hoor gate G6 die van ons.

Volledig buiten adem en bezweet komen we precies op tijd aan bij de gate, ik had nu toch graag gewild dat de volleytrainingen wat eerder waren gestart dan had ik hier nu niet gestaan als een zware astma patiënt happend naar lucht. Ik heb nu al medelijden met degene die naast me moet zitten want mijn deo gaat me denk ik wel in de steek laten na deze inspanning. Hier in Caïro zijn ze nog niet zo ver als in Amsterdam en dus moet hier werkelijk alles uit mijn tas en schoenen moeten ook uit. Tja dat neemt dus even wat tijd in beslag maar dan kan ik mooi een klein beetje op adem komen voor ik het vliegtuig in stap.

De jongens met wie wij het sprintje hebben getrokken blijken ook twee studenten te zijn die op buitenlandstage gaan naar Kenia. Ze gaan dezelfde richting op als wij ietsje noordelijker om daar bij de marathonlopers daar stage te lopen voor hun studie fysiotherapie. Zijn wij dus niet de enige die naar het verre Kenia gaan om daar iets te doen voor studie.

De vlucht van Caïro is zo voorbij, helaas is er geen entertainment set aanwezig en wordt er alleen een film op de schermpjes boven je hoofd gedraaid. Nou vond ik Tomb Raider best leuk, maar twee keer achter elkaar gaat mij wel wat ver dus ik pak mijn boek erbij en ga heerlijk ontspannen. Ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst een boek gelezen heb, door alle acta stress heb ik daar thuis geen tijd voor dus nu de uitgelezen gelegenheid om dat weer eens te doen en niets is beter om dan te ontspannen met Sophie Kinsella met de briljante titel: My not so perfect life! ( that's me! ;)

Om iets over half 4 s'nachts landen we in Nairobi en gelukkig is bij ons allebei het visum online goed gegaan en mogen we met een stempel rijker door naar onze koffers want die kunnen helaas niet in 1 x door naar onze eindbestemming. Tot mijn grote verbazing zijn alle koffers er gewoon en kunnen we onze weg vervolgen voor onze domestic flight naar Kisumu. Hiervoor moeten we eerst even naar buiten en met een beetje zoeken en de veel te vriendelijke Kenianen die ons overal maar graag naar toe willen brengen, komen we aan bij de vertrekhal voor onze volgende vlucht. 

Hier moeten al onze koffers wel even door de scanner en zowaar willen ze dat we een koffer openmaken. Tja ik wil best geloven dat al die tubes tandpasta er best raar uitzien om zo'n scanner, maar na een knikje van de douane meneer mag de koffer dicht en al onze zooi mag gewoon mee.

De balie is nog niet open dus we wachten rustig af, de jongens die ook nog door moeten zien we helaas niet meer verschijnen, als wij onze bagage kunnen droppen en doorlopen is er nog geen spoor van hun te zien. Dus dan maar met z'n tweetjes door en wachten op onze laatste vlucht van Nairobi naar Kisumu.

Ondanks de redelijke maaltijden aan boord van Egypt air hebben we toch best wel wat trek gekregen en scoren we onze eerste maaltijd op Keniaanse bodem. Een heerlijke voedzame banaan en drankje moeten ons redden tot aan Kisumu.

Om 06:15 verlaten we de vaste grond alweer en vliegen we naar Kisumu onze eindbestemming per vliegtuig. De steward heeft net mijn kopje thee en kleffe muffin gegeven als de piloot alweer omroept dat we gaan landen, dit was echt op en neer.

Kisumu is een klein maar wel internationaal airportje, waar we ook nu weer zo al onze koffers voor het grijpen hebben ( hoe bizar?!? voor mij dan!??!) . Als het goed is staat onze Paul samen met Ronald, onze lokale contacten ons op te wachten om ons mee te nemen naar Ugunja. We zetten een stap buiten de bagageruimte en er is een hele zwerm aan mensen die ons allemaal wel willen brengen hoor, nee bedankt er is al iemand voor ons als het goed is......

Nou dus niet! Geen Paul of Ronald te ontdekken op het vliegveld al moet ik heel eerlijk toegeven dat het wel heel lastig is om iemand te herkennen in deze menigte van zwermende mensen. Gelukkig zo slim geweest om contact gegevens uit te wisselen en na een kort belletje blijken ze onderweg te zijn, maybe a hour or so?!?! Ach ja dat is de Afrikaanse mentaliteit waar ik me denk ik de komende maanden maar op moet gaan instellen. Dus ploffen wij met al onze zooi neer voor de uitgang van de luchthaven en wachten rustig tot onze taxi zich laat verschijnen.

Laura is inmiddels compleet gesloopt en pakt haar yoga matje uit de koffer om een tukje te gaan doen. Gelukkig is er Wifi beschikbaar en app ik met het thuisfront en doe nog snel wat e- mails en andere zaken regelen, want dat uurtje dat werden er dus ruim 2.... maar dan toch eindelijk is daar Paul en Ronald.

De toyata die ons moet vervoeren kraakt op zijn zacht gezegd een ietsjepietsje onder het gewicht van onze koffers, maar eenmaal op gang gaat het toch redelijk. Omdat we wat trek hebben gekregen en er op het mini vliegveld is gaan we langs een supermarkt, gevraagd of dit op de weg ligt want we hoeven hier niet speciaal voor om te rijden hoor! Nee het ligt op de weg geen probleem! 

Ruim anderhalf uur later en een pot pindakaas, pot nutella en wat brood met kaas verder hebben we al een leuk rondje Kisumu gereden en kunnen we nu eindelijk op weg naar Ugunja en rijden we dus precies dezelfde weg weer terug naar het vliegveld. Geloof niet dat dat op de route was maar goed we hebben wat te eten en nu kunnen we de vaart erin gooien nog bijna 2 uur rijden en dan zijn we bij het hotel.

Tja dat doorrijden is nogal wat lastig op de wegen hier hebben ze geen verkeersdrempels maar verkeersbergen! damn als je hier niet afremt dan wordt je serieus gelanceerd :D Behalve deze verkeersbergen ontbreken er ook zo hier en daar wat stukken weg en is een mooie slalom vereist om de banden te behouden.

Het is toch altijd wel weer heel indrukwekkend om in zo'n andere omgeving te zijn, de huisjes, krotjes, infrastructuur en natuur. Het klinkt misschien heel raar maar het is hier vele malen groener dan ik had gedacht, en hoe verder we van de 'grote stad' weggaan zien de kleine huisjes er redelijk goed uit, alles is heel klein schalig en soms hele stukken niets en dan ineens weer een druk kruispunt met wat betonblokken dat volgens mij winkeltjes zijn en een heleboel mensen die kriskras door elkaar lopen, rijden en fietsen.

Na ruim 2 en een half uur zijn we er dan eindelijk ons verblijf voor de komende 2 maanden : Hotel Camumya in Ugunja. Het is het meest moderne en grootste gebouw dat ik in het afgelopen uur heb gezien. En ziet er gelukkig precies zo uit als op de foto's, toch altijd weer fijn!

Ondanks dat onze komst al maanden bekend was en we toen ook al gevraagd hadden om 2 aparte bedden, zijn ze niet helemaal klaar voor onze komst en mogen we nog even plaats nemen in de receptie. Dan maar alvast al onze zooi uit de auto laden dan hebben we dat maar alvast gehad. Inmiddels al een handjevol personeelsleden gezien die allemaal mega vriendelijk hallo komen zeggen en willen helpen. Medelijden als ze dan precies de koffer met al die tandpasta op proberen te tillen, gelukkig heeft ie wielen! Het hotel is volgens mij zo op het eerste gezicht niet heel erg vol met gasten maar toch gaan we naar de bovenste etage dus dat wordt slepen met al die zooi. 

Moet zeggen ik heb het ervoor over gehad hoor! Het tweede bed is neergezet, matras en klamboe worden nog geregeld. Maar het ziet er prima uit en als kers op de taart hebben we 1 van de twee kamers waar een ruim balkon bij zit!  Dit is echt wel mega relaxed want de kamer is verder best klein door de twee bedden dus een beetje bewegingsruimte is wel heel fijn! Helemaal nu onze kamer zo vol staat met al onze koffers en tassen is er niet tot nauwelijks wat ruimte om te bewegen.

Na een korte rondleiding van Paul en Ronald en het achterhalen van het wachtwoord van de WIFI ( uiterst belangrijk ;)) nemen we voor nu even afscheid, want we willen toch wel heel even graag een douche nemen, schone kleren aan en ons settelen in onze nieuwe thuis ver van huis!

xxsies Makje