A lot of boys

Dinsdag

Na een hele korte nacht, heb lopen vechten met mijn klamboe ik kan gewoon niet slapen met dat ding ik kan gewoon niet stil genoeg liggen als ik slaap. Tijd voor een douche en ontbijtje, want vandaag gaan we weer aan de slag! We gaan vandaag naar de jongens school in Ukwala, hier blijven de jongens tijdens het hele semester on board en komen vanuit het hele land. Het systeem hier is zo bizar hoe de kinderen geplaatst worden, echt geen touw aan vast te knopen. Het is op basis van je cijfer, maar maakt niet uit waar je vandaan komt en als je dan vanaf de andere kant van het land moet komen maar het geld niet heb dan heb je pech :/ 

Pak mijn rugzak vol met vragenlijsten en nemen onze kaak en tandenborstel mee voor onze poetslessen. Om 9 uur precies zitten we netjes voor de deur van het hotel en ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren voordat er een motor komt. Dood de tijd even met wat candy crush aangezien ik achterlig op m'n maatje heb ik wat levels te spelen ;) Om half 10 belt Paul eindelijk eens naar Laura of we al klaar zitten?!?!? WTF uhm wat denk je zelf, we hadden gezegd 9 uur dus ja we zitten klaar. Oh oké ja ik zorg dat er iemand komt?!?! Nu pas?! We hadden zondag toch al gezegd dat het 9 uur was..... oké..... Kenian time relax..... Na een kwartier is er nog niemand als ineens Ronald Laura belt en verteld dat er binnen 3 minuten een motor komt om ons te halen. Geen idee waarom, maar Ronald heeft het dus weer geregeld en idd binnen 3 minuten staat er een motor voor ons klaar. Daar gaan we dan bijna een uur later dan bedoeld gaan we eindelijk op weg!

De rit op de motor is een flink stuk, eerst over de autoweg, maar daarna gaan we via kleine zandweggetjes en ben ik heel blij dat ik mijn zonnebril weer op heb. Na een half uur komen we aan bij de poort en geven de motorrijder 300kes voor dit ritje. Paul zit in de lerarenkamer en het is beetje aparte sfeer en niet zo gastvrij als we de afgelopen week op nyasanda hebben ervaren. Paul is ook niet zo strak in zijn organisatie en alles is een beetje losjes, Laura en ik zijn allebei een klein beetje geïrriteerd door het feit dat we zo lang hebben moeten wachten ondanks het feit dat we het wel een miljoen keer hebben gevraagd en dan is er nu ook niet echt iets geregeld.

Dan zegt Paul ineens deel de vragenlijsten voor de docenten anders maar even uit, het is een soort van kleine pauze dus er zijn er een aantal aanwezig. We introduceren ons even kort want Paul laat ons een beetje aan ons lot over en als we de vragenlijst hebben uitgedeeld horen we hier en daar wat gelach en geroezemoes. Ze praten ineens niet meer Engels maar in het Luo en we hebben donders goed in de gaten dat het over ons en onze vragenlijst gaat, echt een beetje akward.

Dan heeft Paul ineens haast en moeten we naar een klas toe en volgen we hem over het terrein. Ook hier is het een soort tropische tuin en zou ik willen dat we zo'n omgeving mee konden naar Nederland en dan natuurlijk ook het weer ;) Daar staan we dan voor een groep van bijna 50 puberjongens uit Form 3 de leeftijd hier ligt zo tussen de 15 en 20, en  heel misschien was het niet zo'n heel goed idee om vanmorgen die korte broek aan te doen (oepsie!).

Tijdens het doorlopen van de vragenlijsten zijn ze net zo gehoorzaam als de kids van Nyasanda, maar als we aankomen bij de poetsles en de vragen lijken ze een stuk meer op gewone normale tieners. Heerlijk eindelijk een beetje leven in de brouwerij! En ze vragen je echt het hemd van je lijf af! En sommige vragen zijn echt te hilarisch voor woorden. Als ik een gaatje heb kan het dan kwaad als ik een meisje wil zoenen? Uhm nou het kan geen kwaad, maar weet niet of het zo lekker is voor dat meisje want meestal ruik en smaakt een gaatje niet heel lekker..... Dan vraagt er 1-tje wat ie zou moeten doen als ie geen tandenborstel heeft. We hebben voor deze school niet ook nog eens een lading tandenborstels en tandpasta dus we wilde aan de hand van de vragenlijst kijken wie er aangaf geen te hebben. Ik noteer zijn administratie nummer en als ik terug naar voren loop zegt er nog weer iemand ik heb er ook geen. Ik stel de vraag maar aan de hele klas en echt de helft van de jongens steekt hun hand in de lucht :o  WAT?!?! maar hebben jullie er dan echt geen één? En dan komt de aap uit de mouw ze hebben er wel 1 maar die is vaak thuis en tja daar heb je niet zoveel aan als je 9 weken lang onboard op school zit........

Na twee klassen en lessen is het tijd voor lunch en die hebben we heerlijk in de tuin in de schaduw. Echt aan dit weer kan ik wel wennen hoor :) Onder het genot van onze meegebrachte lunch en een coke zero :):) komen de docent Duits en biologie er gezellig bij zitten. Al snel veranderd de Duitse les in een zwaar gesprek over geloof en alles wat daarbij komt kijken. Het geloof is hier echt heel sterk en dat je ergens anders in gelooft dat kan misschien nog net, maar dat je niet gelooft is echt niet te bevatten voor de mensen. Na een zwaar gesprek komt Paul ons gelukkig bevrijden, en gaan we door naar de volgende klas.

Deze kids vragen nog meer energie als de vorige groep en we zijn echt meer als drie kwartier bezig met het beantwoorden van alle vragen. Als het echt tijd is om te gaan, Paul moet op tijd terug zijn hij moet nog langs de bank, lopen we het lokaal uit als er ineens het verzoek komt of ze m'n armbandjes mogen hebben!?!?! Uhm wat oke, ik heb 3 plastic armbandjes om die voor insectenafweer zijn, maar als jullie dat graag willen nou be my guest gekkies.

Paul heeft geregeld dat we niet alleen op zijn motor terug gaan, maar een collega van hem rijdt ook mee en ik heb de eer om daar achterop te mogen. Het begint goed want ik moet een mooi geel veiligheidsvestje aan! Kijk dat is een goed teken. Oké ik neem het terug..... Paul heeft al die tijd heel netjes en rustig gereden en deze meneer doet dat dus niet..... WHaaaaaa oké daar gaan we dan over alle zandweggetjes en hobbels en bobbels en dat allemaal zonder helm..... Dan komen we bij de autoweg aan en kan ik een beetje rustig ademhalen.... of toch niet.... nou nee want het gas gaat flink open en ik zie de teller langzaam oplopen naar 75 km/uur...... en ik moet er maar niet teveel over nadenken wat er gebeurd als we onderuit gaan en ik geen helm draag.

Na een korte pitstop bij de bank, een marktkraampje voor het halen van een ananas is het tijd om naar het huis van Paul te gaan daar zijn we uitgenodigd om te koken vanavond. We komen aan bij hun huisje en zijn vrouw was duidelijk niet op de hoogte van onze komst, want ze was al bezig in de keuken. Na even wat knuffeltijd met de baby is het tijd om ons naar de keuken te verplaatsen om te beginnen aan het avondeten. Ze hebben van het weekend een kip geslacht en aangezien de kippen hier echt mega groot zijn is de helft nog over. We hebben bedacht om een kippensoepje te maken, een pasta met tomatensaus en als toetje de ananas die we net gescoord hebben op de markt.

De keuken is erg klein maar functioneel, helaas is er weinig plek om echt met z'n tweeën aan de slag te gaan. Dus Laura gaat aan de slag met het snijden van de groentes en zet de pan met water en soep op terwijl ik in de tussentijd functioneer als de personal jungle gym voor het kleine ventje van Paul. Ik moet springen, rennen, opdrukken en zo nu en dan springt hij achterop mijn rug want ik ben een dinosaurus ( hahahhaa). Het is echt een complete work out en ik heb het er helemaal warm van gekregen en de keuken wordt ook nog eens warmer door de pannen die op het gas staan, tijd om even af te koelen. Neem even plaats op de bank in de woonkamer maar dat betekent niet dat ik het rustiger krijg, want de kleine man heeft echt energie voor 10. 

Paul is in de tussentijd nog even naar de koeien geweest om ze te melken en te voeren en komt dan terug met een extra pak spaghetti zodat we genoeg hebben voor iedereen. De buurtkindertjes komen uit nieuwsgierigheid even kijken want een blanke is toch wel heel bijzonder en ze maken er een soort spelletje van om mij aan te raken want dat is natuurlijk heel anders dan bij hun zelf. 

Dan is de soep klaar en tijd om aan tafel te gaan en ik moet zeggen ondanks de weinig ingrediënten die we voor handen hebben smaakt het echt heel erg goed! De kleine man vindt het maar raar dat de soep in een mok zit en eet echt in langzaamste tempo ever de soep op. Na de soep is het het tijd om de pasta te koken en na 10 minuten staat er een heerlijke pasta op tafel! Super simpel met wat tomaten, paprika, ui en knoflook, maar het is een heerlijke afwisseling ten opzichte van onze kip curry. Ik slurp de pasta gewoon bijna op zo lekker! De kleine man heeft zijn soep nog niet op en mag nog niet aan zijn pasta beginnen en ze zijn best streng voor hem, eerst je bord leeg eten en dan de rest. Dat gaat dus nog wel even duren.

De ananas die we gekocht hebben is echt super lekker en ruikt gewoon al zoet en smaakt nog beter. Normaal eten is niet echt mogelijk en we knoeien echt enorm zo sappig is ie. De kleine man zit met grote ogen te kijken en wilt ook heel erg graag een stukje..... als hij dan met heel veel moeite zijn kippensoep op heeft mag ie een stuk ananas en dat gaat er natuurlijk in als zoete koek. Inmiddels is het al na 8-en en enorm donker buiten, Florence vraagt of we niet liever willen blijven slapen aangezien we nu in het donker terug moeten. Heel lief maar we slapen toch echt liever in ons hotel en daar gaan we dan met zijn 3-en terug op de motor. Het is echt bizar om te zien hoe stil het overal is en hoe donker, weinig van de huisje hebben stroom. Het enige punt waar het nog echt druk is is het kruispunt, de motorrijders staan er weer met elkaar de kraampjes hebben wat verlichting en er lopen een hoop dronken mensen tussen.

We komen veilig en wel bij ons hotel aan en nemen afscheid van Paul, hij beloofd dat hij morgen om half 8 voor het hotel staat om ons zelf mee te nemen naar school. Hij vond het uiteindelijk toch een beetje vervelend dat wij een klein beetje geïrriteerd waren na het wachten van vanmorgen. We zijn benieuwd of het morgen wel gaat lukken, want tot nu toe is hij niet zo heel erg goed in het nakomen van zijn afspraken.

Vanavond is er eindelijk een nieuwe aflevering van Grey's anatomy en dan is het tijd om weer onder de wol te kruipen, want morgen staan wij iig wel op tijd klaar.

Woensdag

Elvis is een beetje verbaasd als ik zo vroeg aan kom voor het ontbijt en ik bestel voor ons beide een omelet en drink in de tussentijd een kopje thee. Laura pakt haar omelet in en om iets voor half 8 belt Paul: hij staat al voor de deur! WOW hij is gewoon op tijd, super fijn en wat nog fijner is dat hij de leraar van gisteren ook voor nu heeft geregeld dus we hebben allebei onze eigen motor. 

Daar gaan we dan weer met onze gele veiligheidsvestje, zonder helm....... helaas rijden we vandaag achter Paul aan en zitten dus de hele weg in zijn stofwolk. Dat is goed te zien als we bij de school aankomen en ik mijn bril afzet. Het lijkt net alsof ik de slechtste spray tan ever heb gehad en ik lijk een klein beetje op een oempa loempa. Gelukkig heb ik nog wat natte doekjes in mijn tas en kan ik mijn gezicht iets wat minder oranje maken.

We gaan meteen aan de slag met de eerste klas een Form 1 en het zijn nog allemaal lieve schattige knulletjes. We hebben er inmiddels een goeie routine en in een rap tempo doen we de vragenlijst en de les. Ook hier komen er gelukkig weer een hoop vragen het is toch gewoon veel leuker als er sprake is van wat interactie met die kids. Na deze klas meteen door naar de volgende en voordat we met klas 2 helemaal klaar zijn komt Paul al naar me toe, de derde klas zit te wachten...... Uhm oké dan splitsen we op en ga ik alvast door naar de volgende klas om te starten met de vragenlijst en Laura blijft nog even achter om het poetsen van up close te laten zien.

We gaan er echt in rap tempo doorheen deze ochtend ondanks dat Paul ineens verdwenen is, gelukkig heeft ie 1 van de andere docenten voor ons geregeld dus we zijn gelukkig niet aan ons lot overgelaten. We staan bij de vijfde klas van die ochtend en zijn net klaar met de vragenlijst als er ineens een docent het lokaal in komt lopen. Hij kijkt niet heel blij en als we vragen of we door mogen gaan schudt ie alleen heel demonstratief zijn hoofd, verder geen boe of bah. Oké dan gaan we maar even pauze houden zijn we ook wel aan toe. In de lerarenkamer komt de vraag of we niet ook aan hun wat uitleg kunnen geven die we in de klassen ook doen. Oké nou vooruit dan maar daar staan we dan in de lerarenkamer met onze grote kaak en borstel. Best schokkend om te ontdekken dat zelfs de docenten geen idee hebben wat goed is voor je gebit en dat ook zij gewoon allemaal geloven dat een sugarcane goed is voor je gebit.

Na de lunch is het tijd om nog 1 groep te doen, helaas kunnen we Form 4 deze week niet doen want zij zijn op dit moment bezig met hun examens. Als we in het lokaal staan is het echt een sauna, niet normaal zo warm ik snap niet hoe die kids dit de hele dag volhouden. Op weg naar deze groep zagen we een aantal kids buiten zitten en dus komen we op het briljante idee om de les buiten te geven en daar gaan ze dus allemaal met hun stoeltje naar buiten in de schaduw. Het is echt een super goed idee, want dit is echt stukken aangenamer dan binnen in het lokaal.

We dachten na deze les klaar te zijn, maar er blijkt ergens iets fout te zijn gegaan en de groep die we net gedaan hebben had ons dus nog helemaal niet gezien en de vragenlijsten ook nog niet gedaan. We moeten nu dus nog 1 groep  doen en het komt goed uit want ze hebben op dit moment biologie en zijn bezig met het gebit en ziektes daarvan. Tijdens het geven van de les zie ik de leerpunten van het boek staan en ik ben gewoon compleet verbaasd over wat er staat! Er staat letterlijk in het boek als studiestof dat een sugarcane goed is voor het gebit!! Oké jongens schrap dit allemaal uit je gedachten want dat klopt natuurlijk voor geen meter.

Het zit erop voor vandaag hebben 8 groepen gehad en het ging eigenlijk best als een gesmeerde machine. Het is echt heel leuk om te doen en nu alleen maar hopen dat ze er ook iets mee gaan doen.....

Voor terug hebben we ook weer twee motoren erg fijn en gelukkig besluit de mijne dat we niet weer achter ze aan gaan rijden dus hij geeft wat gas bij zodat we voorop rijden. Het is ook wel belangrijk om een beetje vaart te maken want de lucht is alweer heel erg donker aan het worden en ik heb er toch niet zo heel veel zin in om straks in de regen op deze motor te moeten zitten al glijdend en glibberend over die zandweggetjes. Als we bij het kruispunt komen om de snelweg op te draaien zien we Laura en Paul nergens dus wachten we even netjes op ze. Uiteindelijk daar zijn ze dan en vervolgen we onze weg naar het hotel, Laura is zo slim om nog even een pitstop te maken bij de supermarkt om een vat van 10 liter water mee te nemen, toch heel handig zo'n motor dan hoef je het niet zelf te slepen!

Het is nog steeds heel stil in het hotel en dus ook vanavond zijn wij de enige gasten..... en toch duurt het nog even voordat we ons eten krijgen, ach ja we beginnen er langzaam aan te wennen en stellen ons er gewoon op in. Het smaakt nog wel steeds goed dus dat scheelt. Voor deze week zit het er weer op het is tijd om de vragenlijsten die we hebben te verwerken in spss een heerlijk vooruitzicht.

xxsies makje