time to say goodbye....... :( to ugunja and all the people there

Woensdag

Daar gaan we dan laatste keer naar school in Ugunja nog `1 x achter langs alle kleine weggetjes en het zwaaien en high fiven naar alle kids onderweg. Om 10 voor 10 ben ik netjes op Nyasanda maar geen Ronald te zien en alle kids zitten in de klaslokalen. Oké neem wel even plaats in het hutje en wacht totdat het gaat beginnen het is tenslotte kenia dus 10 uur is natuurlijk niet 10 uur..... ;) en dat klopt ook deze keer.

Ronald komt zeggen dat het nog wel even voordat het gaat beginnen waarop Lau besluit dat het misschien verstandig is om terug te gaan naar het hotel, aangezien ze nog moet inpakken en ze wil de vragenlijsten nog invoeren. Ik blijf wel achter ik wil wel zien hoe het er aan toe gaat zo'n sluitingsceremonie. Iets over 11en gaat het dan beginnen, en ze beginnen allemaal te zingen en ik moet plaats nemen achter de tafels bij alle andere docenten. Ronald is de eerste spreker en ik zit een beetje met mijn haar te spelen als ik ineens hoor our visitor invite....... huh wacht wat!? wat bedoel je?! Ah fijn..... ik mag dus even fijn naar voren komen en nog even een woordje tot alle kids richten. Heel fijn hier was ik niet op voorbereid :0:)0 Thnx Ronald...... hahahaha oké snel een paar woorden en klaar ik mag weer zitten.

Het is een vreemde ceremonie alle kids die het beste hebben gescoord per vak per leerjaar worden naar voren geroepen en ontvangen een werkboek als cadeau. Nadat ze alle vakken hebben gehad wordt overgegaan om per klas de top 10 van studenten naar voren te halen. De nummers 1 2 en 3 krijgen weer extra schriften en nummer 1 en 2 krijgen een handje en wat geld van de directeur, als beloning voor hun harde werken. Dan komt leerjaar 2 daar gaat het hetzelfde alleen mag ik nu ineens de eer hebben om de schriften uit te delen en een handje te geven. Dit leerjaar krijgt geen geld maar alleen een flinke uitbrander want deze klas heeft het kennelijk heel slecht gedaan. Ik weet niet of het helemaal pedagogisch verantwoord is maar ze gaan hier echt tegen de kids tekeer en je wordt echt helemaal aan de schandpaal genageld als je laag gescoord hebt, inclusief cijfer en naam en nog even aansporing of om beter je best te doen of anders maar gewoon weg te blijven want dit is slecht voor de reputatie van de school. Ik vind het echt bizar om te zien hoe ze de studenten eruit pikken, ik heb echt medelijden met die kids.....

Dan komt Ronald ineens Paul is aan de telefoon, huh wat!? Laura blijkt dus naar de manager te zijn geweest om over de prijs van de kamer te praten of ze korting kon krijgen omdat we er zo lang hebben gezeten. Maar nu komt het meest bizarre wat ik ooit heb meegemaakt....... Ze wil dat we voor twee kamers gaan betalen omdat we twee bedden op 1 kamer hebben laten zetten?!?! ECHT WAT!?!? Waarom dan!?? we delen een kamer om de kosten te delen, hebben in een mega krappe ruimte gezeten met die twee bedden, ik trouwens nog een crapy bed ook maar goed tuurlijk twee kamers betalen als je er 1 hebt gebruikt. Ik ben echt furieus denkt ze nu echt dat we helemaal gek zijn. Ik heb de prijzen online gevonden en alleen niet zo geboekt omdat Paul contacten had met jullie en dezelfde prijzen aangaf dus no way in hell dat jij mij nu gaat afzetten.

Helaas is de ceremonie nog niet afgelopen dus ik moet nog even plaats nemen op mijn stoeltje om de laatste woorden van de directeur over HIV, tienerzwangerschappen in de vakantieperiode en dat we goed voor ons lichaam moeten zorgen en vergeet vooral god niet.  Ronald vraagt wat er aan de hand is en ik leg hem uit dat ze wil dat we nu voor twee kamers  moeten betalen en hij vindt dit echt ronduit belachelijk, hij snapt het geloof ik iets meer als Paul net aan de telefoon.  Ik heb niet zo heel veel zin om hier nog heel langer te blijven en ik wil graag naar het hotel om dit uit te praten want ik ga hier echt niet mee akkoord, wat denkt ze wel niet laat ik even lekker die blanke meisjes wat geld uitknijpen. Nou ik ben heel makkelijk met geld en ik hoefde geen korting, maar nu krijg je geen cent meer dan dat we moesten betalen en anders kan ze de hoogste boom zoeken, the BITCH is back......

Ronald brengt me heel lief terug naar het hotel, hij wil niet dat ik ga lopen. Dan blijkt Finn ineens bij het hotel te zijn. Ze heeft een hele transformatie ondergaan en ipv mooie vlechten heeft ze ineens een leuk afrokapsel. We doen gezellig een drankje en kletsen nog een beetje. Dan wordt het tijd om afscheid te nemen want Laura heeft nog niet echt ingepakt dus dat moet ook nodig gaan gebeuren. Daar gaat Finn dan na flinke wat knuffels vertrekt ze met een mooie nieuwe koffer met tijgerprint. ( zo koffer 1 is weg)

We moeten wachten tot Paul komt om het gesprek aan te gaan met de manager en in de tussentijd verveel ik me ter pletter aangezien ik alles al klaar heb alles is ingepakt op de laatste dingetjes na die ik nog nodig heb. Het voelt steeds gekker dat we hier weggaan lijkt nog niet zo lang geleden of we zaten op het vliegveld van Kisumu te wachten tot Paul en Ronald ons kwamen ophalen en nu gaan we alweer weg...... Helemaal dubbel is dat het niet echt weggaan is want we hebben nog 2 maanden voor de boeg dat geeft het helemaal zo raar. 

Paul is er rond 19 uur zegt ie dus we bestellen onze laatste keer diner en wachten netjes tot het klaar is. De chicken wet fry ga ik wel missen al kijk ik er wel naar uit om iets anders te gaan eten dan kip want het is een klein beetje eentonig. 19 uur en nog geen Paul...... maar iets voor half 8 komt hij aanzetten. Hij kijkt een beetje zorgelijk en weet niet goed of het wel allemaal goed gaat met hem. Ik leg hem nog een keer uit dat we niet boos zijn op hem, maar dat het wel heel raar is hoe het nu allemaal gaat. Hij zegt dat ie even Ronald gaat bellen en dat we dan met z'n allen naar de manager gaan. Oké geen probleem, Ronald erbij is wel een goed idee want die is de rust zelve. Het duurt erg lang voordat Paul terugkomt en dan staat Ronald ineens voor onze neus. Hij zou even langskomen om nog gedag te zeggen en heeft Paul nog niet gesproken, die blijkt dus ineens al op kantoor te zijn van de manager zonder ons...... vaag.....

We wachten maar geduldig af en dan worden we gesommeerd om naar de ontbijttent te komen, net op dat moment komen Sam en Gordon om afscheid te nemen dus die wachten heel lief tot we klaar zijn met dit gesprek. We nemen plaats aan een tafel en mevrouw de manager voelt zich al te goed voor een gewone tuinstoel en haalt even een echte stoel. Toon is gezet..... Dan steekt ze van wal en laat helemaal geen ruimte om ook maar iets van een argument in te brengen. Dan mogen wij eindelijk wat zeggen en net als ik wat wil uitleggen dat we de prijzen online gevonden hebben wil ze me alweer onderbreken. Nope jij hebt je zegje gedaan en nu luister jij naar mij zo werkt het! Dat is ze volgens mij niet gewend om tegengas te krijgen en ze is not amused , maar dat kan mij niets schelen.  Ze wil niet eens naar ons luisteren en staat op omdat ze niet wil dat we zo tegen haar praten, uhm hallo als jij gewoon luistert is er niets aan de hand...... nee ze is geen klein kind en daar spreek je zo tegen. Ja, dat doen jullie hier maar in Nederland voeren wij discussies en daarbij gebruik je je handen en onze stem is al 10x luiderd dan die van jullie dus ja het lijkt net of we een docent zijn maar zo praten wij gewoon. En dan loopt ze gewoon weg.... echt weg... we moeten maar betalen waar we zin in hebben en Paul moet het maar regelen. Lekker volwassen dit?! volgens mij ben jij de manager en is Paul helemaal niets van dit hotel dus stel je niet zo aan en ga gewoon in gesprek met ons. 

Paul gaat volgens mij zo tegen de vlakte die heeft het niet meer, Ronald haalt zijn schouders op en zegt dat dit heel volwassen gedrag is en dat dit echt te absurd voor woorden is. Laura en ik zitten allebei een beetje verbouwereerd aan tafel en ik vind het allemaal wel best, prima dat ze me niet mag zal me echt aan m'n reet roesten ik betaal de prijs die we online hebben gevonden en daar kan ze het meedoen en als ze zo kinderachtig wil zijn best ik lig er niet wakker van. Laura kan het kennelijk iets minder goed hebben en gaat toch nog met haar praten. Ik laat haar maar gaan want ze is duidelijk geen fan van mij dus ik houd me afstand.

TIjd om een drankje te gaan doen en we zien wel wat het wordt ze vond het ook goed als we niet betaalde, maar dat vindt ik niet zo netjes voor al het personeel dus dat doen we natuurlijk niet maar ze krijgt het bedrag wat we gevonden hebben en basta. We drinken gezellig nog wat, al zit iedereen weer vastgezogen aan z'n mobiel. Laura heeft het een soort van gefixed , de manager is het er nog niet echt mee eens maar vooruit dan maar we mogen die prijs betalen en dan lost ze het wel op..... oké fijn.  We kijken nog even hoe PSV gelijk speelt in de champignons league en dan zit deze avond erop. We nemen voor nu even afscheid en Paul en Ronald staan erop dat ze morgen met ons mee gaan met de bus naar Kisumu, oké goed we willen hier om 7 uur weglopen naar het busstation dus dan zien we jullie dan weer. 

Donderdag

Laatste nacht in Ugunja ik doe eigenlijk niet echt een oog dicht en sta alweer vroeg onder de douche. Alles past precies in mijn tas, hij is een tikje aan de zware kant maar goed 2 kg overgewicht valt toch best mee..... ik kan echt niet nog minder meenemen. Daar ga ik dan met mn backpack 25 kg schoon aan de haak, rugzak zal ook zeker een kilo of 10 zijn en dan nog mijn handtas..... whahahahaa omg ik lijk wel een pakezel.

Als ik beneden kom en de rekening wil betalen, duurt het even want ze weet niet wat we moeten betalen. Hallo we hebben gisteren al gezegd dat we vandaag weggaan dus dan had je die rekeningen toch al hier kunnen hebben. Op de 1 of andere manier zijn er nog drankjes die we moeten betalen, ik vind het allemaal best schiet nou maar gewoon op. Ze krijgt het boekje van de manager die haar neus verder niet meer laat zien, ik reken voor haar uit hoeveel we voor de kamer moeten betalen. En vraag of dit echt alles is, ja dit is alles! Oké mooi dan betaal ik de bar rekening uit de pot en de rest graag met creditcard. Oh ja maar dat gaat even duren want dat apparaat staat nog niet aan..... en dus staan we daar ruim 20 minuten vissen te vangen. Fijn..... nou ja Ronald en Paul zijn er ook nog niet die stuurde om iets over zevenen dat ze onderweg zijn dus benieuwd hoe laat ze aankomen zetten.

Het is inmiddels al half 8 en nog geen Paul en Ronald, nu hadden we ruim de tijd genomen dus moet goed komen, maar we gaan anders alvast lopen dan lopen we ze wel tegemoet. 10 over half gaat het hek open en komt er een bekende auto aanrijden. Het schapenvachtje ligt er nog net zo mooi bij als 2 maanden geleden, super lief en toch eigenlijk ook wel heel fijn dat we niet in zo' n busje hoeven. We zijn iig een stuk minder zwaar beladen dan op de heenweg slechts maar 2 backpacks ipv 6 stuk bagage, netjes gedaan al zeg ik het zelf. Tijd om afscheid te nemen, en bij Lau stromen de tranen al rijkelijk en ik voel me net een ijskoningin , ja ik ga die mensen en het plekje zeker missen maar huilen.....  Ach ja tijd om de auto in te stappen, het is lekker knus want Sam gaat ook nog mee naar het vliegveld dus zitten we met z'n drieën op de achterbank en Ronald geeft gas en zo laten we Camunja achter ons. We hebben er echt een super tijd gehad en gaan Dennis, Elvis, Quinn, Helen en andere echt missen want het was een beetje ons thuis geworden. 

Lau slaapt weer lekker in de auto, geen idee hoe ze dat doet met al die hobbels en gaten in de weg , maar ze kan echt altijd en overal slapen. We rijden de lange weg van Busia naar Kisumu weer af en het is raar dat dit de laatste keer is dat we hier langs rijden. We passeren ons hotel met zwembad, wat toch wel heel erg fijn was die paar maandagen dat we er waren. We passeren de equator line en dan zie ik in de verte het Victoriameer voor ons verschijnen, een teken dat we er bijna zijn.

We zijn super vroeg want de auto gaat natuurlijk veel sneller als zo'n busje we laden al onze troep uit en ze lopen alle drie nog even mee het vliegveld in. Om de tijd te doden doen we nog even een drankje met z'n allen. Dan op het laatste moment moeten we nog even een paar honderd vragenlijsten van Lau verwerken aangezien ze anders een hoop overgewicht heeft dus aan de slag en foto's maken maar. Oke bijna 11 uur tijd om in te checken want over een uurtje gaat het vliegtuig naar Nairobi. Ik bedank ze enorm voor alles van de afgelopen twee maanden en hoop dat ik snel nog een keer terug kan komen.

Gonna miss you...... <3

Daar gaan we dan...... dat was het voor Ugunja eens kijken wat er nog meer in Kenia te beleven is.

xxsies makje