A long and bumpy road

14 september 2018 - Narok, Kenia

Om 1 over 8 staat de chauffeur van Charly en Lars voor de deur om ons naar het busstation 500 meter op te brengen, hij wil dit per se doen, vooruit dan maar. Onze bus moet om 830 vertrekken maar het en blijft Kenia dus vertrekken we iets later als gepland. De bus is nog best redelijk modern en het voelt alsof ik in de bus stap naar Spanje, alleen de wegen die we hier nemen zijn iets minder goed onderhouden dus we schudden regelmatig door elkaar (free massage).

Volgens Charly zou het een uurtje of 6 à 7 moeten duren voor we in Nairobbery zijn, dus we gaan er maar goed voor zitten met mn tablet, candy crush en mn sd card vol met gedownloaden series. Ik overleef dit met gemak, Spanje duurt 24 uur en dit maar 6 uurtjes moet goed komen 😉 vergeet alleen 1 belangrijk ding deze bus heeft geen airco en de zon schijnt inmiddels lekker dus het wordt langzaamaan een sauna. Gelukkig bestaat er nog zoiets als arko, al zijn onze medepassagiers hier niet heel blij mee want dit zitten nog steeds met hun met bont gevoerde jassen aan 😓😅

De eerste stop is in Kisumu bij de grote supermarkt, helaas stoppen we maar 5 min het is alleen in en uitladen van mensjes voor we weer doorgaan.

Het landschap is echt waanzinnig mooi en het is geen straf om naar buiten te kijken. Gelukkig hebben we daar ook alle tijd voor aangezien de bus traag maar gestaag de heuvels beklimt. Om half 3 rijden we een grote stad binnen met een soort rotonde met daarop mt.  Kenya university heel even denk ik we zijn er 🤗 maar helaas dit is pas de volgende tussenstop 😅

Oké dan moet ik nu toch echt naar de wc, Laura is net geweest en volgens haar is het goed te doen vooruit dan maar. Met de rol wc papier onder mn arm loop ik het gebouwtje in, 10 kes ajb?!?! Oké even terug aangezien ik alleen 1000 kes heb en ik gok zo dat je daar niet van terug hebt. Laura is inmiddels vrienden geworden met en Keniaanse picasso (volgens zijn woorden) en als ik haar om geld vraag voor de wc regelt deze picasso even dat ik gratis naar binnen mag.  Oké mijn grootste nachtmerrie voor wc's het befaamde gat in de grond 😱😔 ik snap niet wie dat bedacht heeft maar het moet vast een man zijn geweest want voor ons vrouwen is toch echt een hele karwei om goed te mikken 🙈😆 verder zijn ze inderdaad erg schoon dus het valt uiteindelijk best mee en dankzij alle squats die ik doe lukt het mikken nog best goed.

Dan vervolgen we onze weg naar Nairobi, nog anderhalf uur volgens de chauffeur vast weer Keniaanse tijd, en we maken een weddenschap hoe laat we bij het busstation zullen arriveren. Lars is nog vol vertrouwen met zn 1715, Charly met 1800 uur ik gok 1815 en Laura 1845...... let's  wait and find out.

Het landschap veranderd langzaam en we zien nu hele kuddes met koeien staan, die naast de weg staan te grazen. Als we door een soort tolweg/grenspost gaan zitten daar ineens apen langs de weg😱🐒 zo bizar onze eerste 'dieren' in het wild en dat gewoon langs de snelweg en ze blijven rustig zitten.  We rijden weer rustig verder als we weer een hoop koeien en geiten zien, net als ik wil zeggen hoe bizar het is dat je het ene moment apen ziet en er vervolgens weer gewone koeien staan verschijnen daar de eerste zebra's🦓 Zo bizar om te zien hoe er zebra's tussen de koeien staan, of staan de koeien tussen de zebra's?!? Wij met z'n viertjes zijn mega enthousiast en wijzen er driftig op los en proberen een foto te schieten, de rest van de passagiers kijkt een beetje raar op volgens mij vinden ze ons een beetje raar dat we zo enthousiast zijn over een paar zebra's.

Langzaam aan naderen we de grote stad en het centrum van Nairobi. Inmiddels is het al bijna 1800 uur dus Lars heeft iig verloren en de kans dat Charly of ik gelijk heb ik ook vrij klein, want ik dacht dat het verkeer in LA een chaos was maar dit slaat werkelijk alles. Het is een grote mierenhoop van auto's, bussen, motors en mensen. We doen er nog een uur over om het busstation te bereiken en tegen die tijd is het al aardig donker aan het worden. We zijn dan wel met z'n 4en maar om met al onze spullen door de straten van Nairobbery te gaan lopen is misschien niet heel verstandig, dus Charly fixed een uber die ons op komt halen voor het busstation. 

Ik weet niet waarom maar ik had gedacht dat er hier in deze grote miljoenen stad toch nog wel wat andere mzungi zouden zijn, maar ook hier zijn wij de enige 4 en vallen enorm op bepakt en bezakt te midden van alle mensen doe proberen om thuis te komen. Het verkeer staat behoorlijk vast dus het duurt een aardig tijdje voordat onze uber arriveert en daar staan we dan met zn 4tjes midden op een stoepje te wachten. Uiteindelijk komt de chauffeur aan en kunnen we op weg naar ons hotel, het is maar 10 min lopen hooguit en zou 5 min met de auto zijn maar het verkeer werkt niet helemaal mee en de chauffeur heeft geen idee waar ons hotel zich bevindt en zijn navigatie laat hem ook in de steek. Gelukkig heeft Charly de route voor hem klaar en door de chaos en wir war van straatjes arriveren bij ons hotel.

Het zit in een klein zijstraatje en het duurt ontzettend lang voordat het meisje bij de receptie iets begrijpt van onze reservering van booking.com, maar uiteindelijk lukt het en krijgen we de sleutels van onze 2 kamers. Snel onze spullen neerzetten en op maar iets te eten want inmiddels is het al aardig laat geworden en mijn buikje heeft last van knorrels. 

Op de site van booking.com stonden foto's van lekker eten bij het hotel, maar de wamhoudbakken in het restaurant zien er niet heel aantrekkelijk uit. Charly heeft online 2 pasta restaurant gevonden op 500 meter van het hotel. We vragen aan de receptie of het veilig is om met z'n 4en nu nog over straat te gaan. Kan volgens haar wel als we onze paspoorten maar meenemen 🤔 oké dat is misschien een beetje raar dus we staan nog een beetje te discussiëren over wel of niet gaan, als ze aanbieden dat de kofferjongen met ons meeloopt.

We moeten hem goed volgen en dicht bij elkaar blijven. Charly pakt haar telefoon voor de navigatie en hij zegt dat ze die snel moet opbergen. Ik volg hem als een fruitvliegje boven een stuk fruit en verlies hem geen seconde uit het oog, met mijn hand op mn bh (waar mn telefoon ziet) en de ander op mijn broekband waar onder mijn waterdicht hoesje voor mijn telefoon hangt (waar ik nu mijn geld in heb zitten). We zigzaggen door de straatjes maar komen niet uit bij het geplande restaurant, maar we zien een andere pizzeria en dat is prima eten is eten.

Het blijkt een soort foodcourt te zijn met allemaal verschillende restaurantjes. We gaan voor de pizza en blijken geluk te hebben want dinsdagavond is buy 1 one get one free pizza!!.😋🍕 We bestellen 4 pizza's om mee te nemen , want de jongen van het hotel is zo lief om op ons te wachten en terug naar het hotel te brengen. Tijdens het wachten besluiten Charly en Laura dat het een goed idee is om eat desert first 🍦dus nemen ze een lekker softijsje en ze hebben hier gewoon een discodip!!

Onze pizza's laten even op zich wachten (ze waren er 1 vergeten) en dan begint onze tocht terug naar het hotel. Vond ik de heenweg al een uitdaging de weg terug is nog erger! We lopen door de straten van Nairobi met eten en drinken, slechtste idee ever!😶 Er komen hele groepen kinderen op ons af, die iets van ons willen eten drinken geld en ze zijn echt met heel veel en nog best opdringerig ook. Wat ben ik blij dat de kofferjongen erbij is want die jaagt ze een aantal keren weg en ik zet mijn resting bitch face op en probeer ze zoveel mogelijk te negeren. Dan komen we veilig en wel aan bij ons hotel en wat waren we dankbaar voor onze kofferjongen 😊 en nu is het tijd om die pizza's te verslinden. Het was het wachten waard want het waren serieus lekkere goeie pizza's en we bewaren nog wat stukken als ontbijt voor morgenochtend. 

Eindelijk tijd om te gaan slapen na deze lange lange dag in de bus. De kamer stelt niet heel veel voor een bed, stoel, tv een badkamer met douche. Het is allemaal een beetje groezelig en er lopen hier en daar wat kleine kakkerlakken, wat schimmel bij de wasbak en de muren lijken wel gemaakt van papier zo dun je kan alles horen, maar verder is het tip top in orde. Het Wi-Fi werkt iig super goed dus nog snel even wat films downloaden van Netflix en dan is t tijd om een poging te doen om te slapen. 

In slaap vallen was niet zo moeilijk, was best moe na alles van de afgelopen dag maar het in slaap blijven is een ander verhaal. Onze kamer grenst aan het restaurant/keuken en daar gaan ze volgens mij de hele nacht door, maar als ze daar iets zeggen of laten vallen horen wij letterlijk alles in onze kamer, dus om iets voor 4en zit ik alweer rechtop in bed. Wachtend tot het tijd is en op te staan om te vertrekken voor onze safari!!!

We worden om half 8 opgehaald voor de deur van het hotel. En de dame van africa pathfinder safari is keurig op tijd, zelfs een paar minuten te vroeg! We gooien onze spullen in het busje van chauffeur en guide Patrick en vertrekken naar het kantoor midden in de stad. Zo in het daglicht is het een stuk beter in Nairobi en het is ook een stuk rustiger er zijn wel al een hoop mensen en auto's op de weg maar het is niet zo'n gekkenhuis als gisteren. Ze zijn super aardig en behulpzaam, ze regelen niet alleen dat we afgezet worden bij de kennis van Laura vrijdag maar zelfs ons busticket terug van Nairobi naar Ugunja voor zondagavond/nacht (😓 we gaan weer die helse rit terug.....) zodat we dat niet hoeven te doen vrijdag of zaterdag wat een luxe! 

Nadat alle administratie geregeld is en iedereen er is, we gaan met nog vier anderen, is het tijd om te vertrekken! We gaan deze safari doen samen met Elena (uk), lorenzo (italie), Margarita en J (geen idee hoe je zijn naam schrijft maar spreekt alleen een soort van de j uit, portugal). Toeval of  niet beide stellen zijn een jaar aan het reizen, Elena en lorenzo inmiddels al 6 maanden en hebben al een groot deel van Azië, Australië en Nieuw-Zeeland gedaan. Margarita en J zijn net begonnen dit is hun eerste stop en hoe bizar kan het toeval zijn dat zij tandarts is 🤔😅

Het is een leuke groep en we vertrekken richting de masai mara, als alles goed is komen we daar rond een uur of 3 aan en dan gaan we onze eerste game drive doen😍. Eerste de stad uitkomen en dat gaat niet geheel soepel..... eerst worden we staand gehouden door de politie, Patrick reed kennelijk in de verkeerde baan ( de andere 30 auto's voor hem ook, maar die worden niet aangehouden) en wordt door de politieman streng aangesproken een beetje geld doet wonderen en wij krijgen de mededeling dat " he's a bad driver" en kunnen verder. Eerst nog even tanken en wat extra lucht in de bandjes voor we echt op weg op weg kunnen.

Onze eerste stop is bij the graat riff, wat een adembenemend uitzicht!😍 we willen wat te snacken halen aangezien de pizza best lekker was maar niet volledig vullend. Laura wil een klein doosje koekjes, een zakje nootjes en een zak chips afrekenen en geeft een briefje van 10000 kes (€8,50). Dan zegt het meisje achter het kraampje 200 en Laura en ik begrijpen het in eerste instantie niet maar ze wil nog 200 kes extra 🤣 hahhaha die is helemaal gek geworden. Dat zakje nootjes en de chips gaan voor 40 kes in de supermarkt dus of de local price  of ons geld terug alsjeblieft?!?!  Echt hoe bedoel je we proberen de toerist af te zetten 😠

Het is op zich een redelijk weg waar we op zitten en we rijden in een redelijk snel tempo verder. Dan uit het niets maken we weer een pit stop, er is iets mis met de remmen (vrij essentieel), waar we op zeer professionele wijze op de werkbank (lees 2 stenen) rijden en er iemand onder de auto kruipt. Het gaat toch iets langer duren als gedacht dus stappen we even uit om van de middagzon te genieten. Kopen iets in het winkeltje waar we voor staan en betalen  50 kes voor het drinken kijk dat is nog eens gewoon normaal. Geen idee de wagen gemaakt is maar we kunnen weer verder door naar onze lunchbreak.

We komen als 1 van laatste aan en lopen meteen door naar het buffet. Het is een standaard Keniaanse lunch en smaakt aardig lekker. Tijdens de lunch zitten we gezellig met elkaar te kletsen als Lorenzo ineens zegt ja ik denk toch echt dat wij hier veruit de oudste zijn...... hij heeft het er moeilijk mee dat ie bijna jarig is en weer een jaartje ouder wordt. Dan kan ik ze allemaal een verbaasd gezicht laten trekken door te zeggen dat ik toch echt denk dat dat niet het geval is...... huh wat?!?! Uhm ja ik ben echt 25+ 😑 en de blik op Charly's gezicht is echt briljant die gelooft het nog steeds niet. 

Dan moeten we langer wachten als gepland want Patrick en de auto zijn verdwenen...... kennelijk was het probleem toch nog niet helemaal verholpen dus doodde we tijd nog een beetje met wat schommelen en rondhangen tot onze auto weer terug is.

Na een half uur zijn we er toch wel een beetje klaar mee we willen opschieten en beginnen met de safari. Daar is ie dan eindelijk en we kunnen verder!!!het is nog ruim 2 en een half uur rijden over snelwegen (aangelegd door de chinezen) afgewisseld met hobbelige zandwegen en wegopbrekingen. De auto verandert langzaam in een sauna aangezien de zon weer lekker schijnt alleen het raam kan voor geen mogelijkheid open door al het stof.

Dan eindelijk na een lange lange dag wederom in een busje arriveren we bij ons kamp! Na een korte introductie, stroom alleen vanaf 1845 tot 2200 en van 0545 tot 0700 worden we naar onze tenten gebracht. We delen onze tent gezellig met Charly en Lars en het is net een beetje glamping, er staan bedden, een wc en douche in, helemaal niet verkeerd.

We dumpen onze tassen, naar de eetzaal voor een kopje thee en dan is het tijd het gaat beginnen.......

SAFARI 🦓🐒🐘🦁🐯🦍🐅🐆🦒🦏🐊

Xxsies Makje

Foto’s

2 Reacties

  1. Jannie sol:
    14 september 2018
    Het is weer genieten het verhaal. Maar wat gaat de tijd snel morgen zijn jullie al weer 2 weken in kenia.
  2. Gonnie:
    16 september 2018
    Super verhaal, beleven het thuis een beetje mee.
    Xxxxxxxx